Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

athens mountain cup στην Παρνηθα

την Κυριακη 26 Απριλιου 130 φιλοι του ορεινου τρεξίματος βρεθηκαμε σε εναν ακομα αγωνα της σειρας Athens mountain cup. Αυτήν την φορα στην Πάρνηθα σε μια διαδρομη ομορφη και, αν και μικρη, σιγουρα απαιτητική. το σκηνικό γνωστο. ωραία ατμοσφαιρα και πολλοι φιλοι. ειναι οι μονοι αγωνες που εχω παει μεχρις στιγμης εφέτος και η αληθεια ειναι οτι τους ευχαριστιεμαι παρα πολυ. Αγωνιστικα τωρα την κοινωνικότητα της αρχης την πληρωσα λιγο στην ανηφορα γιατι με τις χαιρετουρες και την πλακα ξεχαστηκα και δεν εκανα καλο ζεσταμα. και τα "σκαλακια" δεν ειναι και ευκολη ανηφορα να την πας χαλαρα... στην κατηφορα με την πιεση ενός παιδιου που ακολουθουσε ανοιξα περισσοτερο. την ευχαριστηθηκα την κατηφορα αλλα ισως να το παρακανα γιατι νοιωθω ακομα κατι τσιμπηματακια στους τετρακεφαλους και ελπιζω να μην την πληρωσω αυτην την Κυριακη στο Πηλιο. Για θεση βεβαια μη συζηταμε σε αυτον τον αγωνα γιατι είχε ερθει και η ... ελιτ κατηγορια που καπαρωσε τις τρεις πρωτες θεσεις. η εβδομη θεση δεν ειναι ασχημη ιδιαιτερα με την ανηφορα που εκανα. και θεωρουσα οτι θα ειναι το δυνατο μου σημειο.
οπως παντα το καλο ηταν στο τελος στα πηγαδακια των δρομεων. γελια, συζητησεις για τους αγωνες που ερχονται και τους στοχους του καθενός και βεβαια τα τεκταινομενα στο χωρο (vft, τσακωμοι και λοιπα παρατραγουδα) Βρηκα ακόμα την ευκαιρία να συλλεξω πολυτιμες πληροφοριες για το UTMB απο τον εμπειρο στη συγκεκριμενη διοργανωση Τασο Μαστροθόδωρο, όπως κανω σε καθε αγωνα της σειρας και με τον Μάριο τον Καγιόπουλο.
οι μικροι αγωνες της ανοιξης τελειωσαν λοιπον οπως συνηθως ευχαριστα και την Κυριακη ερχεται το πρωτο μεγαλο τεστ στις μεγαλες αποστασεις με τον υπερμαραθωνιο του Πηλιου. για να δουμε που πραγματικα βρισκομαστε!
για κλεισιμο μερικες φωτογραφιες μετα το τελος του αγωνα.


πλατια χαμογελα μετα τον αγωνα.
πατηρ και υιος Γερμακοπουλος και ο Πετρος Τασιόπουλος υγιης μετα τη χειμερινη περιπετεια






η Γκαμπι οπως παντα χαμογελαστη - ο Γιαννικος θυμα της Χουνης με το ποδι ...τουμπανο.



και αλλοι Γερμακοπουλοι...περιπατητες
ο Αντρέας, η Αργυρω, η μικρη Ειρήνη και ο μπεμπης Γιαννης




η αφεντια μου αναμεσα στον Γιωργο Κυριλλιδη και τον αδελφο του Βασιλη. που θα παει θα πεισουμε και τον Γιωργο να παρει τα βουνα


ο Γιαννης χαρουμενος στον τερματισμό


Ελινα και Γκαμπι: οι δυο πρωτες γυναικες



Κουρης και Κωστοπουλος:οι δυο πρωτοι αντρες

Δευτέρα 20 Απριλίου 2009

Marco Olmo

Ο Marco Olmo είναι σίγουρα μια ιδιαιτερη περιπτωση στο χωρο του ultra trail running. 61 χρονων πια εχει κερδισει αναριθμητους και ιδιαιτερα απαιτητικούς αγωνες παρότι ξεκινησε να τρεχει σε αυτούς σε μαλλον μεγαλη ηλικία. εγινε γνωστός στην αρχή για τις νικες του σε αγωνες στην ερημο αλλα η δημοτικότητα του εκτοξευτηκε με τις νίκες του στο UTMB το 2006 και το 2007 σε ηλικια με 58 και 59 χρονων. το 2008 ο μεγαλύτερος σε ηλικια νικητης εδωσε τη θεση του στο νεότερο. η εγκαταλειψη του Marco οχι πολυ πριν το τελος λογω τραυματισμου και η νικη ενος εκπληκτικου, μόλις 20 χρονων, Καταλανου ειναι απο τoυς περιεργους τρόπους που διαλεγει η ζωή για να προχωρησει. οπως το λεει και ο Marco εξαλλου καθε νικη του εχει πικρη γευση γιατι μπορει και να ειναι η τελευταία. δυστυχως δεν βλεπω το ονομα του στους συμμετεχοντες για το φετινο UTMB
το trailer απο το ντοκυμαντερ που γυρίστηκε για αυτόν αλλα και την περιοχη όπου εζησε ολη του τη ζωή ειναι υπεροχο. ελπιζω οτι θα εχουμε την ευκαιρία να δουμε και ολοκληρο το εργο καποια στιγμη.

Σάββατο 18 Απριλίου 2009

Ανασταση

Μεγάλο Σαββατο το πρωί και ξεκίνησα για ενα long-long run στην Παρνηθα. ξεκίνημα απο Κατσιμίδι,αντι όμως για τη συνηθισμένη μου διαδρομη μεσα απο τη Λάκκα τσαούση για να ανεβω Μόλα προτίμησα την αναβαση του Ξεροβουνίου παρασυρμενος απο ενα ωραιο post του Σωτηρη στο runningnews, με σκοπό να συνεχίσω για Κορομηλιά και μετα προς Μόλα και Μπαφι. η διαδρομη του alpamayo trail δηλαδη μεχρι ενα σημείο. η αναβαση ηταν απότομη αλλα όμορφη και χωρίς απρόοπτα. στην κορυφή ομως και ενω ενας δυνατος ηλιος ειχε αρχίσει να βαραει, καταφερα να χασω το μονοπάτι που παει προς Κορομηλια. ακολουθωντας σηματα και ταινίες εμπλεξα σε ενα πολυ δυσκολο μονοπατι με βραχια. μετα απο καποιο διαστημα που συνεχισε να κατεβαινει καταλαβα οτι ειχα τραβηξει την καρτα "πισω στην αρχη" μετα απο μια ωρα ταλαιπωρία ήμουνα μολις λιγα χιλιομετρα απο το σημειο που ξεκινούσε το μονοπατι για Ξεροβούνι. ειχα αρχισει να εξαντλουμε μόλις λίγο μετα το ξεκίνημα του long run. δεν το εβαλα κατω παντως. μπηκα στη Λακκα Τσαούση και κίνησα προς τα πάνω. η μαλλον ήπια ανηφορα μου φανηκε αυτη τη φορα πιο δύσκολη. η ζεστη αλλα και το γεγονος οτι κουβαλούσα τσαντα για πρωτη φορα εδω και μηνες με κανανε να ιδρωνω πολυ και να μην μπορω να κινηθω στο συνηθισμενο ρυθμό. στη Μολα ήπια μπολικο νερο γιατι ημουν ηδη αφυδατωμενος και συνεχισα πανω προς κεραιες για να κατεβω απο την αλλη προς Μπαφι. εφτασα στο καταφυγιο εξαντλημενος. εκατσα για λιγο εφαγα μια μπαρα συνηλθα κάπως και αποφασισα να συνεχισω κανονικα. αδιορθωτος. κατεβηκα τη Χουνη σε σχετικα καλη κατασταση μεχρι λιγο πριν τους Θρακομακεδόνες οπου εφαγα την πρωτη τουμπα. σηκωθηκα χωρις καποιο ιδιαιτερο πόνο σκεφτηκα οτι φθηνα τη γλιτωσα (τωρα ποναει το ατιμο το καλαμι) και συνεχισα σε καλο ρυθμο μεχρι τελεφερικ. απο εκει πηγα προς τα "σκαλακια". πριν δυο εβδομαδες ειχα προσπαθησει να τρεξω αρκετα κομματια της ανηφορας. αυτη τη φορα δεν μπορουσα ουτε να το σκεφτω. "συρθηκα" σιγα- σιγα μεχρι το καζινο και απο εκει παλι για Μπαφι. απο εκει Κορομηλια- μεσσιανο νερο και κατω για επιστροφη στο κατσιμιδι. μπηκα ξανα στη Λάκκα κατακοπος. ετρεχα βεβαια κανονικα αλλα απο την κουραση δεν υπολογιζα σωστα κλαδια και πετρες και κινδυνευα καθε στιγμη απο πτωση. εσωσα τις περισσοτερες αλλα μια προσγειωθηκα σε κατι βατα. ηταν και αυτο το κλαρι το οποιο ηταν πιο χαμηλα απο οτι νομιζα και οπως στα κομιξ αρχισα να βλεπω αστερακια. ζωντανος - νεκρος, καταγδαρμενος, χτυπημενος, αφυδατωμενος και καμμενος (ειχα βαλει αντηλιακη μονο στο προσωπο)βρεθηκα να κατηφοριζω τον τελευταιο χωματοδρομο προς το αυτοκινητο. οταν εφτασα εκει πραγματικά ενιωσα σαν να ... Αναστηθηκα. ΘΑΥΜΑ, ΘΑΥΜΑ!!!!!
Καλο Πασχα σε όλους

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Ultra Trail du Mont Blanc

Ο μεγάλος στόχος της χρονιας είναι για μενα το UTMB
Όλοι οι άλλοι ενδιαμεσοι αγωνες είναι ενδεικτικοί της κατάστασης που θα βρίσκομαι αλλα το μυαλό μου είναι συνεχεια στον αγώνα στις Αλπεις.
Προκειται για έναν πολύ ιδιαίτερο αγώνα. Η απόσταση (165 χλμ) και η υψομετρική (9400μ) θα είναι ουτως ή άλλως πρωτόγνωρα για εμένα. Είναι ακόμα τοσοι πολλοί παράγοντες που πρέπει να λάβεις υπόψη. Εξοντωτικές ανηφόρες και κατηφόρες, δύο βράδια στο βουνό, καιρικές συνθήκες, υψόμετρο (4 φορες πάνω από τα 2400μ) υποχρεωτικός εξοπλισμός. Όλα αυτά πρέπει να προσεχθούν και σε σχέση με την προπόνηση που θα κάνεις αλλά και σε σχέση με τον εξοπλισμό που θα κουβαλάς. Ως προς τον εξοπλισμό εδώ και μήνες διαβάζω περιγραφές , είτε στην Ελλάδα είτε σε blogs του εξωτερικού, από ανθρώπους που έχουν τρέξει και προσπαθω να βρω τι ταιριάζει καλύτερα σε εμένα. Παρακολουθώ ακόμα και το forum του UTMB με τα φτωχά γαλλικά μου για να βγάλω κάποια άκρη.
Οι βασικότερες αποφάσεις που πρέπει ένας αθλητής να πάρει είναι:
-->τι παπούτσια θα φορέσει
-->αν θα πάρει μπατόν
-->πως θα φροντίσει την υδροδοσία του
-->τι τσάντα θα παρει.
-->Τι θα βάλει στην τσάντα
-->διατροφη
Εχω αρχίσω νομιζω να κατασταλάζω σε κάποια πράγματα και αφου εχω κανει τις σχετικές παραγγελίες ειμαι στη φάση να αρχίζω να τα δοκιμάζω για να δω πως λειτουργούν όλα και τι αλλαγές χρειάζονται.
Οι προτιμήσεις μου:
-->παπούτσια: έτρεξα το vft με τα Brooks Cascadia 3 και πραγματικα δεν ειχα κανενα προβλημα. Βλεπω ότι πολλοι τρεχουν στο Mont Blanc και με απλα running παπουτσια και όχι trail πράγμα που σημαινει ότι αν δεν εχει βρεξει το μονοπάτι δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό. Αυτό θα επετρεπε ισως να τρεξω και με πιο ελαφρυά παπουτσια πράγμα που μου αρεσει συνηθως, αλλα ακόμα δεν εχω πειστει και μαλλον κλείνω προς τα Brooks τα οποία εχω συνηθίσει.πιθανοτατα θα χρησιμοποιησω και γκαίτες.
-->Για τα μπατον εχω διαβάσει απειρες απόψεις. Οι Γάλλοι χρησιμοποιούν σε συντιπτικό ποσοστό ακόμα και οι ελιτ αθλητές. Αντίθετα οι αμερικανοι σε αντίστοιχους αγωνες σπάνια. Βλεπω ότι και οι περισσότεροι Ελληνες χρησιμοποιήσαν περυσι. Εγω παρότι η χρήση τους δεν μου είναι αγνωστη λόγω ορειβασίας λέω να μην πάρω μπατόν. Νομιζω ότι μου χαλανε το ρυθμό και για αυτό προτιμω να μην τα κουβαλάω και ας εχω περισσότερο ζορι στις ανηφόρες. Ελπιζω ότι δεν θα είναι μια από αυτές τις αποφάσεις που μπορεί να στοιχίσουν έναν τερματισμό.
-->Τα ερωτήματα περι υδροδοσίας και τσαντας όπως είναι φυσικό αλληλοεπηρεάζονται. Το κύριο είναι ότι δεν μου αρεσει ο ασκός μέσα στην τσάντα. Δεν μου αρεσει η μυρωδιά, δεν μου αρεσει που ακόμα και με τους καλυτερους μπορει να τυχει να σταζει παντού, δεν μου αρεσει το δύσκολο γεμισμα και που δεν ξερω ποτε πόσο νερο εχω ακόμα. Συνηθως τρεχω με παγουρι στο χερι όπως τα αμερικανάκια αλλα στη συγκεκριμενη περιπτωση αυτό οπωσδήποτε δεν φτάνει.Οπότε κατέληξα σε τσάντα με δυο πλάγια δυχτάκια για παγούρια. Είναι όμως κατι που δεν εχω δοκιμασει ακόμα και δεν ξερω πως λειτουργεί. Εχω παραγγείλει την τσαντα και ισως μετα το επόμενο long run να ξερω. Υπολογιζω για 1.5 λιτρο νερο αλλα δεν ξερω αν φτανει για ολες τις ενδιαμεσες αποστασεις γιατι βλεπω 2-3 περιπτωσεις οπου οι σταθμοι απεχουν αρκετα. ισως να κουβαλαω και ενα μισολιτρο ακομα το οποίο θα γεμιζω κατα περισταση
-->Σε γενικες γραμμες προσπαθω να μην κουβαλαω πολλα πράγματα όταν τρεχω και καμιά φορά κανω οικονομία και σε λιγα γραμμαρια. Στον συγκεκριμενο αγώνα βεβαια τα απρόοπτα μπορει να είναι πολλα και καλό είναι να εισαι προετοιμασμένος αλλα από την άλλη μία ασήκωτη τσαντα μπορει να είναι καταστροφική. εξάλλου το light and fast ειναι και παραγοντας ενεργητικής ασφαλειας στο βουνο. Μεγάλη σημασια θα παίξει η προγνωση του καιρού για να εξαρτηθεί αν ένα super light αντιανεμικό είναι αρκετο ή θα χρειαστεί αδιάβροχο. Σε γενικές γραμμες θα προσπαθήσω να είμαι οσο πιο ελαφρυς γίνεται. Το κακό είναι ότι για να γίνει ο αγώνα πιο δυσκολος οι διοργανωτές έκοψαν την δευτερη τσάντα με πραγματα που περιμενε τους αθλητες στο 123χλμ. Αυτό σημαίνει για κάποιον χωρίς υποστηριξη σαν και εμενα ότι οτιδηποτε χρειαστω μετα το 78 χλμ πρεπει να εχω προβλεψει να το εχω στην τσαντα. Από φακο κεφαλης ανακαλυψα περυσι στο vft ότι ο super light της Petzl ηταν μια χαρα οσο ήταν ακομα μερα και μετραγε μονο το βαρος αλλα οταν βραδιασε απλα δεν ηταν αρκετος για τρεξιμο. Ένα τετοιο λαθος βεβαια στις Αλπεις είναι καθοριστικό. Οι επομενες δοκιμες θα γίνουν με τον Tikka xp πάλι της Petzl . Δεν είναι πολύ βαρυς, ελπιζω όμως να είναι αρκετα φωτεινός. Λεω να χρησιμοποιήσω και τον e-lite ως εναλλακτικο αφου είναι αναγκαστικό να κουβαλαμε δυο φακους. Ισως όμως παρω και για 2ο έναν καλυτερο. Θα δουμε.
-->Με τη διατροφη δυνηθως δεν ειχα ιδιατερα προβληματα αλλα οσο τα χιλιομετρα γινονται περισσότερα τοσο η προσοχη πρεπει να είναι μεγαλύτερη. Σε γενικές γραμμες οι σκεψεις μου είναι.: α) ηλεκτρολυτες: περνω παντα αρκετους, ξεχωριστά από αυτους στα gelακια, β) gelακια: ειχα παρει περυσι κατι καινουρια της gu από την αμερική (http://www.zombierunner.com/store/categories/energy_gels/gu/product1745.html) που νομιζω με βοηθησαν πολύ. Μπορει να βεβαια ηταν και απλά placebo effect αλλα όπως και να εχει και παρα την τσουχτερη τιμη τους θα εχω μαζι μου καμποσα από αυτά μαζι με τα συμβατικά, γ) πρωτεϊνες: μπορει οι υδατανθρακες να είναι το βασικό στις αποστασεις αλλα νομιζω σε τοσο μεγάλες δοκιμασιες καλο είναι να προσεχεις και τις πρωτεινες για να μην αρχισουν να διαλυονται οι μυς. Στο vft χρησιμοποιησα ένα sportdrink με 20% πρωτεινες + ένα recovery drink και μια recovery μπαρα (25% πρωτεινες) καπου στη μεση. Εφετος θα χρειαστει πολύ παραπάνω από αυτό, δ) φαγητό: περυσι εφαγα λιγο ψωμι οπου εβρισκα και λιγο ρυζι καπου στο 70 περισσότερο για να είναι καλα το στομαχι που δεν αντεχει καποια στιγμη από τα πολλα γλυκα και gel. Στις Αλπεις βεβαια θα χρειαστει σιγουρα κανονικο φαγητο αφου και οι στασεις θα είναι μεγαλύτερες. Μακαρονια φανταζομαι ή κατι τετοιο Αυτό ακομα δεν ξερω πως θα το δοκιμασω!
αυτα για ξεκινημα γιατι το συγκεκριμενο θεμα μαλλον θα με απασχολησει πολυ απο εδω και περα

Κυριακή 12 Απριλίου 2009

Αναρρώνοντας

Γκουχου- γκουχου.
Αυτος ειναι ο ηχος που βγαίνει τις τελευταιες μερες πιο συχνα απο το στομα μου. Κοινως βηχω. Ενας βηχας εσωτερικος, λιγο ασχημος. Φοβηθηκα λίγο γιατι εχω ακούσει τετοιες περιπτώσεις που δεν προσέχθηκαν και γυρισαν σε πνευμονια και εκοψα λιγο προπονησεις. Δυο ημερες δεν πηγα καθολου και το σ/κ εκανα σαφως λιγοτερα χιλιομετρα απο οτι ειχα υπολογισει αλλα νομιζω οτι ειμαι ηδη αρκετα καλυτερα. εβδομαδα με λιγα σχετικα χιλιομετρα αλλα δεν πειραζει ευκαιρία για ξεκουραση. Ελπιζω μόνο την αλλη εβδομαδα να καταφερω να ανεβασω αρκετα τα χιλιομετρα πλησιάζοντας προς τον «Κενταυρο»