Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Rout 2011

Δεν ξερω πως τα καταφερα αλλα το ποστ πριν τον αγωνα το εγραψα αλλα ποτε, απο οτι φαινεται, δεν πατησα εκει που γραφει καθαρα: "Δημοσιευση". Σε εκεινο το κειμενο εγραφα οτι ειχα ξεκουραστει αρκετα  μετα το Utmb και πριν απo τον Rout, περισσοτερο σιγουρα απο περυσι. Δεν ξερω αν οφειλεται σε αυτο, στα  περισσοτερα φετινα χιλιομετρα προπονησης ή σε καποιον αλλο μεταφυσικο λογο παντως κατι πρωτογνωρο εγινε: κερδισα τον αγωνα!!! Βασικο λογο βεβαια επαιξε και η εγκαταλειψη του ασυναγωνιστου Νικου Σιδεριδη. Αν παντως κατι ξαφνιασε ακομα και εμενα σε αυτον τον αγωνα δεν ηταν τοσο η νικη (δεν ηταν εκπληξη φανταζομαι απο τη στιγμη που σταματησε ο Νικος) όσο η τελικη επιδοση: 24.46.36. Πανω απο 4 ωρες βελτιωση απο τον περσινο αγωνα, ακομα και αν εκεινος δεν ηταν απο τους καλυτερους μου.
 Το ομορφο ταξιδι μας ξεκινησε με την καλη παρεα των Χρηστο Μασουρα, Μακη Μπενεζη και Θεμιστοκλη Αγγελοπουλου την Πεμπτη το πρωι. Νωρις το απογευμα φτανουμε στο δασικο χωριο, οπου εχουμε κλεισει ενα σπιτακι και γλιτωνουμε τις μετακινησεις ρουφωντας καθε λεπτο απο το φιλικο κλιμα του αγωνα. Μας υποδεχονται πολλοι φιλοι και ενας υπεροχος καιρος. Με τα νουμερα περνουμε ενα ακομα ωραιο δωρο απο τη διοργανωση, μετα το περσινο σακιδιο, εφετος ενα μπουφαν με το ονομα του καθενος πανω.Στην τεχνικη ενημερωση ειναι σχεδον ολα γνωστα, με λιγες φετινες πινελιες, λιγοτερα (αλλα αρκετα) νερα στα ρυακια και προσπαθεια για πιο πυκνη σηματοδοτηση. Αποδειχτηκαν και τα δυο σωστα. Η σηματοδοτηση, εμφανως βελτιωμενη εφετος, δεν ειχε κανενα προβλημα. Τα νερα εντελει εφτασαν και για τη δικια μου light προσεγγιση του αγωνα.
Εφετος εκμεταλλευτηκα τον καλο καιρο και το γεγονος οτι δεν υπαρχει υποχρεωτικος εξοπλισμος για να κανω εναν αγωνα οπως τον ονειρευομουνα. Ενα απιστευτα ελαφρυ σακιδιο οπου χωρουσε ενα αντιανεμικο,ενα μπαφ και liner γαντακια , 2 φακοι (ο ενας e-lite) και τα τζελακια και οι μπαρες. Για υδροδοσια ενα μπουκαλι 750μλ στο χερι . Απο την αρχη η αισθηση να τρεχω ελαφρυς ηταν απιστευτη. Ειχα επισης στο μυαλο μου να ξεκινησω ηρεμα, πιο ηρεμα απο τις τελευταιες φορες. Επειδη βεβαια δεν θυμομουνα σωστα τα περσινα περασματα τελικα μονο τα πρωτα 7 χιλιομετρα  ηταν ενα λεπτο πιο αργα απο περυσι και τα υπολοιπα ολα αρκετα καλυτερα. Αισθανομουνα το ρυθμο ομως πολυ ανετο και φανταζομαι αυτο ειναι το πιο ενδεικτικο. Αντιθετα απο την περσινη ... μοναξια εφετος ετρεξα μεχρι την Πρασιναδα με πολλους καλους φιλους. Με την καλη σηματοδοτηση και τον καλο καιρο το πρωτο αυτο κομματι της διαδρομης περασε πολυ ευκολα. Εφυγα λιγο πιο γρηγορα απο την Πρασιναδα απο τα αλλα παιδια και δεν τους ξαναειδα μεχρι το τελος του αγωνα. Λιγο πιο πανω βρήκα τον Θεμιστοκλη που ειχε χασει για λιγο το δρομο, τρεξαμε λιγο μαζι αλλα εφυγε ξανα μπροστα. Δεν ειχα κανενα σκοπο να τον ακολουθησω και συνεχισα στον ανετο ρυθμο μου. Εφτασα Ζαρκαδια, γρηγορη σταση και φευγω για την ανηφορα προς Καϊκουλι. Παω καλα και ξαναπιανω τον Θεμιστοκλη. Παμε μαζι μεγαλο μερος της ανηφορας αλλα ειναι πιο γρηγορος στην κατηφορα για Φαρασινο. Καπου προς το τελος της κατηφορας περναω τον Ξανθη ο οποίος ταλαιπωρειται απο το ποδι του. Στον ελεγχο στο Φαρασινο  ο εθελοντης με ενημερωνει οτι ο Θεμης εχει περασει δυο λεπτα και ο Νικος εχει σταματησει λογω τραυματισμου. Ετσι ξαφνικα βρισκομαι δευτερος. Τα χανω λιγο καθως συνειδητοποιω οτι για πρωτη φορα τρεχω για την πρωτη θεση και οχι για εναν αξιοπρεπη χρονο ή μια καλη εμφανιση οπως συνηθως. Υπαρχει μια διαφορα λεει ο Sebastien Chaigneau σε ενα απο τα βιντεακια για το Mont Blanc. Παρολα αυτα καταλαβαινω οτι η κουρσα εχει πολυ δρομο ακομα και δεν υπαρχει λογος να αρχισω να ανοιγω αποτομα. Εχει αρχισει να κανει και ζεστη σε αυτο το σημειο και με επηρεαζει λιγο αλλα με λιγη εξτρα προσοχη στους ηλεκτρολυτες και καθως  μπαινουμε στο υπεροχο και σαφως πιο δροσερο δασος το ξεπερναω. Αρχιζω παλι να τρεχω καλα. Εχω δυναμεις και ευχαριστιεμαι πολυ αυτα τα ομορφα σημεια με καλες για τρεξιμο κλισεις. Εχει πολλα τετοια σημεια ο συγκεκριμενος αγωνας φτανει να υπαρχει ενεργεια να τα εκμεταλλευτει κανεις.
               Με ποδηλατικη μπλουζα για τις χρησιμες πισω τσεπες, λιγα χιλιομετρα πριν το Κρουσοβο.
                           
Το μονοπατι μεχρι το Κρουσοβο ειναι πολυ ωραιο αλλα αρκετα μακρυ και καθως χρειαστηκα αρκετο νερο τη στιγμη που ζεσταθηκα ειναι το μονο σημειο του αγωνα οπου η light τακτικη μου δοκιμαστηκε. Ξεροντας οτι υπηρχαν αρκετα ρυακια επινα ...ανοικονομητα, μεχρι που συνειδητοποιησα οτι ολα τα ρυακια σε αυτο το σημειο δεν ειχαν εφετος νερο. Παρολα αυτα ειχα ξαναβρει τον καλο ρυθμο και τελικα 4-5 χιλιομετρα πριν το Κρουσοβο περασα  τον Θεμιστοκλη και ηταν η τελευταια φορα που ειδα καποιον αλλο αθλητη. 16 ωρες μοναχικου τρεξιματος, σαφης βελτιωση σε σχεση με περυσι :-). Λιγο μετα ενα ποταμακι εδωσε τελος στην μινι "κριση" υδροδοσιας και χωρις προβληματα εφτασα στο Κρουσοβο. Αλλαγη μπλουζας, ανεφοδιασμος σε τζελ και μπαρες, λιγο φαγητο και φευγω πριν ακομα εμφανιστει ο Θεμης γεγονος που με ξαφνιασε καθως πιστευα οτι ηταν πιο κοντα.
Απο εκει και περα ο αγωνας γινοτανε για εμενα συνεχως καλυτερος. Οι λεπτομερειες εχουν σχεδον χαθει μεσα στην ωραια αισθηση να τρεχω σε αυτο το υπεροχο μερος με καταπληκτικο καιρο και το σωμα να ανταποκρινεται απολυτα στον καλο ρυθμο που προσπαθουσα να κρατω. Και οσο δεν παραπονιοτανε το σωμα τοσο συνεχιζα να πιεζω το ρυθμο. Σε πολυ καλο κοντρολ ειχα και τα ενεργειακα θεματα ακουγοντας πολυ καλα τα σηματα που μου εστελνε το σωμα και αυξομειωνοντας αναλογα την τροφοδοσια μου. "Δεν μπορω τις ανηφορες, νιωθω αβολα στις κατηφορες και τρεχω μιζερα στις ευθειες" εγραφα πριν απο δυο σχεδον μηνες για το Mont Blanc και ακριβως το αναποδο ενιωθα τωρα: καλος στις ανηφορες, αποτελεσματικος και ανετος στις κατηφορες και ιδιαιτερα δυνατος στα πιο ισια σημεια. Καπως ετσι περασα ολα τα γρηγορα κομματια απο την Πυραμιδα και μετα και ιδιαιτερα στο πολυ ωραιο για τρεξμο Μεγα Ρεμα. Τρεχω με μακρυμανικο αλλα λεπτο μπλουζακι και δεν κρυωνω καθολου παροτι εχει πεσει για τα καλα η νυχτα. Το αντιανεμικο παραμενει στην τσαντα και ουτε γαντια δεν χρησιμοποιω. Η νυχτα ειναι θαυμασια και το τρεξιμο απολαυστικο. Καταπληκτικη εμπειρια και η συναντηση με τους εθελοντες στους σταθμους ελεγχου οι οποίοι ειναι πολυ θερμοι και αποτελουν ωραια παρενθεση στη μοναχικη βραδινη πορεια. Στη Ζαρκαδια το ιδιο μοτιβο με σχετικα γρηγορη σταση  (αν εξαιρεσουμε το ..."χαος" στο drop bag μου που με καθυστερησε λιγο) και με φορα για την ανηφορα της Οξιας. Οι δυναμεις μου εξακολουθουν να ειναι ακμαιες αν και ενα μικρο λαθος (μαλλον πολυ μαγνησιο σε μικρη ποσοτητα ισοτονικου) μου δημιουργει μια μικρη δυσφορια στο στομαχι. Στο ρυακι μετα το σταθμο στο Μπουκοβο με αρκετο νερο η ισορροπια αποκαθισταται. Σιγουρα υπηρχαν καλυτερες και χειροτερες στιγμες στον αγωνα αλλα πια εχει επικρατησει η αισθηση μιας συνεχους καλης πορεια. Ειχα να αισθανθω ετσι απο το Mont Blanc το 2009 και αυτη τη φορα ημουνα μαλλον ακομα πιο ανετος. Καπου μετα την Πρασιναδα συνειδητοποιησα οτι πηγαινα για πολυ καλο, για τα δεδομενα μου, χρονο και καταλαβα οτι αν πιεζα λιγο ηταν εφικτο ακομα και κατω απο 25 ωρες. Εχασα λιγα λεπτα μπαινοντας στο δασος μετα τα Ταλια για να αλλαξω μπαταριες στον φακο ο οποίος ειχε γινει ... λυχναρακι (ενα απο τα λαθακια να μην κανω την αλλαγη στην Πρασιναδα οπου θα ηταν ευκολοτερο, πιο ξεκουραστο και πιο γρηγορο) αλλα στη συνεχει η ανηφορα πηγε πολυ καλα και δυνατα. Καθως κατεβαινα με ανεση απο τον Θεολογο προς τη βαση για τον Λειβαδιτη θυμομουν ιδιο καιρο περυσι πως ειχαν κλειδωσει οι τετρακεφαλοι σε αυτο το σημειο. Γρηγορη αναβαση και στον Λειβαδιτη και μολις βγαινω στο χωματοδρομο εχω πανω απο μια ωρα για τα τελευταια 7 χιλιομετρα για να παω κατω απο 25 ωρες. Δεν υπαρχει λογος να βιαστω και οι ταμπελες αντιστροφης μετρησης των χιλιομετρων που απομενουν βοηθανε να ελεγχω τον χρονο. Εχω βεβαια δυναμεις και τρεχω το μεγαλυτερο κομματι με ελαχιστο περπατημα αναμεσα για να μην φτασω ...σκασμενος στον τερματισμο. Πλησιαζω. Ακομα βραδυ, ποιος θα το περιμενε! Βλεπω απεναντι ενα φακο κεφαλης.  Η παντα θερμη και ενθαρυντικη φωνη του Χρηστου του Κατσανου να λεει οτι απομενουν 500 μετρα. Με συνοδευει ... Τερματισμος.


 Ζεστη υποδοχη παρα την ωρα. Νιωθω υπεροχα. Δεν ειναι μονο οτι ειναι η πρωτη μου νικη αλλα και το ποσο ωραια αισθανθηκα κατα τη διαρκεια της κουρσας και βεβαια ο πολυ καλος χρονος.
Η συνεχεια πολυ ωραια μεσα στο χωρο της διοργανωσης οπου ολοι φροντιζουν για την αποκατασταση μου. Ωραιο ειναι να σε περιποιουνται :-).

Φαγητο, μπανακι, μασαζ και ετοιμος για βολτες στο χωρο και παρακολουθηση των τερματισμων (υπνος παλι με τιποτα μετα απο αγωνα λογω υπερεντασης) Το μεγαλο (τεραστιο) σπασιμο ειναι οτι πρεπει να γυρισω νωρις την Κυριακη Αθηνα λογω της δουλειας μου και ετσι θα χασω την απονομη και την ομορφη ατμοσφαιρα της ληξης στον πρωτο αγωνα που κερδισα. Ρουφαω ετσι οσο μπορω ατμοσφαιρα αγωνα το Σαββατο. Σιγα-σιγα φτανουν ενα-ενα (και τρια -τρια σε μια περιπτωση :-)) και τα φιλαρακια. Το αυτοκινητο εχει μεγαλη επιτυχια: τεσσερις αθλητες, τεσσερις τερματισμοι μεσα στους επτα πρωτους. Διοργανωνεται και μια εκτακτη απονομη για την αφεντια μου οπου μαλλον λογω συγκινησης και εκπληξης παραμενω ουσιαστικα ...αλλαλος. Οσο πολυλογας μπορω να ειμαι σε μια παρεα τοσο σιωπηλος εμεινα μπροστα στον κοσμο αλλα τους ευχαριστω ολους πολυ για τη ζεστη τους υποδοχη.



 Με φαγητο και παρεϊτσα περνα η υπολοιπη ημερα μεχρι τον προωρο απο το βραδυ αποχαιρετισμο. Αξημερωτα φευγουμε για Αθηνα (και οι αλλοι τρεις θυματα της δουλειας μου).
 Πολυ αποτομη προσγειωση στην καθημερινη πραγματικοτητα. Απο τη στιγμη του γυρισμου οι πολιτικες εξελιξεις με εχουν σχεδον ... καθηλωσει στη δουλεια. Ο αγωνας εχει μεινει λιγο σαν ονειρο στο μυαλο. Ετσι οταν βρισκω λιγο χρονο στη δουλεια καθομαι μπροστα στον υπολογιστή και διαβαζω τις ομορφες περιγραφες των συναθλητων περνοντας λιγο αρωμα αγωνα  ή ξεκλεβω χρονο για αυτο το κειμενο. Με την ελπιδα οτι οι επομενοι αγωνες μας δεν θα ειναι μια αποδραση απο την πραγματικοτητα αλλα μια ευχαριστη ολοκλήρωσή της.


Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Ultra Trail du Mont Blanc 2011

Παει και αυτο, περασε. Μια ωραια εκδρομη και ενας αγωνας που εξελιχθηκε σε περιπετεια, με αισιο ευτυχως τελος. Ο χρονος 32 ωρες ακριβως, αρκετα πιο αργος απο το 2009 αλλα  η θεση, 69η, μολις 5 θεσεις χειροτερα απο τοτε δειχνει μαλλον τις δυσκολιες αυτης της χρονιας.
Για το εκδρομικο μερος, οχι αποκλειστικα αθλητικό, πολλοι φιλοι θα εχουν παρει μια καλη γευση απο τις φωτογραφιες στο Facebook (και εδω : https://picasaweb.google.com/nikospetros/CHAMONIX2011). Η καλη παρεα φτανει στο Chamonix τεταρτη μεσημερι. Φαγακι και βολτουλα. Το διαμερισμα μας ειναι μεσα στο κεντρο, πιο κεντρο δεν γινεται, και περνουμε full αρωμα αγωνα. Για τα κοριτσια το αρωμα αυτο μαλλον παραειναι δυνατο καθως κατω απο το μπαλκονι παρελαυνουν κατα εκατονταδες οι αθλητες που εχουν "καταλαβει" την πόλη. Την Πεμπτη βολτα στη Mer de glace και μετα παραλαβη αριθμων και βολτουλα.
    Mer de glace




 
Το βραδυ μακαροναδα και νωρις για υπνο. Μεχρι το πρωινο της Παρασκευης ο καιρος ειναι καλος με εξαιρεση καποιες σποραδικες βροχες τα απογευματα. Για την Παρασκευη το απογευμα ομως οι προβλεψεις ειναι δυσοιωνες. Ηδη για το CCC που ξεκινησε το πρωι εχουν γινει αρκετες αλλαγες στο τελευταιο κομματι της διαδρομης ενω αλλαγη διαδρομης ειχε και στο TDS στο οποιο ετρεχε η Δημητρα. Κατα το μεσημερακι μαθαινουμε τα νεα: η εναρξη παει 5 ωρες πιο μετα στις 23.30 το βραδυ ενω αλλαζει και το τελευταιο κομματι της διαδρομης το οποιο γινεται πιο ευκολο. Δεν εχουμε κανονισει τιποτα για την ημερα αφου ειχαμε σκοπο να ξεκουραστουμε και εκτος απο 1-2 μικρες βολτες στην πολη και στους τερματισμους των αλλων αγωνων μένουμε σπιτι. Μονο που ειχαμε υπολογισει μεχρι το απογευμα και τωρα η ημερα δεν περναει με τιποτα.
      η ημερα δεν περναει με τιποτα

 
Απο το απογευμα βρεχει και δεν σταματαει λεπτό. Ετοιμαζομαστε αλλα παμε σχετικα αργα στην εκκινηση καθως δεν θελουμε να γινουμε παπιά.

    εντελει ετοιμαζομαστε

     και φτανουμε για τη βροχερη εκκινηση

Ειμαστε αρκετα πισω. Παρόλη τη βροχη και το οτι κοντευει μεσανυχτα, η ατμοσφαιρα παραμενει ζωντανη, ενθουσιασμος μουσικη και πολυς πολυς κοσμος. Ξεκιναμε με τον ιδιο αργο τροπο του 2009. Αρχιζει το τρεξιμο. Με τον Βαγγελη εχουμε πει να παμε μαζι στο ξεκινημα και οπου μας βγαλει ο αγωνας. Μολις στον πρωτο σταθμο τον χανω μεσα στην πολυκοσμια, το σκοταδι και την κακη ορατοτητα απο τη βροχη. Μαζι μας ηταν και ο Αγγελοπουλος ο Θεμιστοκλης. Χανομαστε και με αυτον. Ανοιγω λιγο νομιζοντας οτι  βλεπω μπροστα τον Βαγγεληκαι μετα καθυστερω μηπως ειναι πισω. Αποφασιζω να συγκεντρωθω στον αγωνα. Πρωτη ανηφορα μεσα στη λασπη. Τα πραγματα πανε αρκετα καλά. Ψηλα, τρεξιμο οπου γινεται στο οροπεδιο. Ειμαστε αρκετα αραια οποτε καταλαβαινω οτι ειμαι πιο μπροστα απο το 2009 σε θεση. Αρχιζει η κατηφορα. Πολυ λασπη, καθε βημα και κινδυνος τουμπας αλλα εχει και την πλακα του. Καμποσοι διπλα μου φευγουν τσουληθρα χωρις να το θελουν  αλλα εγω ειμαι αρκετα αποτελεσματικος προς εκπληξη μου. Μπαινουμε στο χωριο μετα τις 2 και ομως πολυς κοσμος ειναι εκει να χειροκροτησει. Ακομα βρεχει αλλα τελικα ακομα και αυτο συνηθιζεται και το ξεχνας απο ενα σημειο και μετα. Μετα τις τρεις ωρες αγωνα η βροχη σταματαει. Αλλα ειναι η ωρα να ανεβουμε προς τα ψηλα. Κανει κρυο, μπαινουμε για λιγο σε συννεφο με ψιλοχιονακι να πεφτει, αλλα σιγα σιγα ο ουρανος καθαριζει. Μακρυα φαινονται αστραπες, μαλλον το μετωπο απομακρυνεται. Προφανως αυτος ηταν ο λογος της αργοπορημενης εκκινησης, να μην συναντησουμε αυτο το μετωπο στην κορυφη. Καθως φτανουμε στα ψηλα στην Bonhomme τρεχουμε πανω στο χιονι. Το θεαμα ειναι πολυ ωραιο, το μονοπατι μολις αρχιζει η κατηφορα λιγο γλιστερο αλλα τιποτα που να δημιουργει μεγαλο προβλημα. Στο μεταξυ το πρωτο φως της ημερας αρχιζει να πεφτει και το τοπιο ειναι απιθανο. Αυτα τα μερη το 2009 τα περασα νυχτα και δεν ειχα δει τιποτα. Εχει και η αργοπορημενη εκκινηση τα θετικα της!! Κατεβαινοντας στο Chapieux πιανω συζητηση με εναν Ιαπωνα. Η δυνατοτητα να συζητας με αθλητες απο τοσα πολλα διαφορετικα μερη ειναι ενα από τα   στοιχεια που λατρευω σε αυτον τον αγωνα. Μπαινοντας στο σταθμο βλεπω απεναντι τον Βαγγελη που βρισκεται στο check του υποχρεωτικου εξοπλισμου αμεσως μετα το σταθμο. Τελειωνω γρηγορα με το σταθμο μηπως τον προλαβω πιο κατω, αλλα πρεπει και εγω να σταματησω για check. Ξεκιναω αρκετα γρηγορα το επομενο κομματι που ειναι ηπια ανηφορα σε ασφαλτο. Προσπερνω εναν αθλητη που μου φαινεται γνωστος. Αναγνωριζω τον Bryon Powell απο το irunfar.com. Εχω γραψει μερικα σχολια στο σαιτ του και του συστηνομαι. Μιλαμε για λιγο και παω να φυγω καθως δειχνει κουρασμενος. Ακολουθει καθως οπως λεει η παρεα του εκανε καλο και συνεχιζουμε συζητωντας μερικα χιλιομετρα.  Βλεποντας στο βαθος το Mont Blanc να ξεπροβαλλει βγαζει δυνατα επιφωνηματα χαρας. Ειναι αληθεια οτι εχει ξημερωσει μια ομορφη ημερα  Περναμε και τον Προκοπη τον Αρκουδη καπου εδω με τον οποιο χαιρετιωμαστε. Στη βαση για την αναβαση στην Col de la Seign βλεπω τον Βαγγελη μερικες "φουρκετες" πιο πανω, φαινεται κοντα αλλα η ανηφορα ξεγελα. Ο Bryon "ανασταινεται" και ξεκιναει γρηγορη αναβαση ενω εγω συνεχιζω στο ρυθμο μου. Μετα απο λιγο τον βλεπω ψηλα πισω ακριβως απο τον Βαγγελη. Ξεμακραίνουν καθως ο  ρυθμος μου σιγα σιγα χαμηλωνει Το...μηχανημα αρχιζει να μην τραβαει και αυτο δυστυχως κρατησε αρκετα. Δεν ξερω τι μου φταιει, πηγα λιγο γρηγορα στην αρχη ή απλα περνω μια ενεργειακη πτωση? Πιθανοτατα και τα δυο. Το πρωτο κoμματι ηταν λιγο πιο γρηγορο απο το 2009 αλλα αν υπολογισουμε και το οτι τοτε ειχαμε 2 ωρες ημερα και καλο καιρο μαλλον το φετινο ηταν αρκετα πιο εντονο. Γενικα παντως απο πιο νωρις ειχα προβλημα με το ρυθμο και με το φαγητο. Ενω το στομαχι μου δεν εχει προβλημα με τα τζελακια τις μπαρες και τα ισοτονικα φαινεται να μη συμφωνει το... εντερο μου. Καθε φορα που περνω ενα μετα απο λιγο εχω μια ταση να σταματησω για τουαλετα. Οχι διαρροια αλλα ενοχλητικο και ως προς το ρυθμο και ως προς το οτι το σκεφτομαι να ξαναπαρω και μαλλον εχω μεινει λιγο πισω σε ενεργεια. Ή μηπως ο κακος καιρος στοιχησε ενεργειακα? Δεν με ειχε προβληματισει ιδιαιτερα μεχρι τωρα ο καιρος αλλα μπορει να συμβαινει χωρις να το αντιληφθεις. Στο μεταξυ ανεβαινοντας στην Col de la Seign ο καιρος εχει χαλασει παλι, ψηλα μπαινουμε σε συννεφο και ψιλοχιονιζει. Το χειροτερο ειναι οτι καποια στιγμη μπηκα σε ασχημο τριπακι εγκεφαλικα με λαθος σκεψεις. Σκεφτομαι τον τεραστιο ογκο χιλιομετρων και υψομετρικων που με περιμενουν ενω εγω πρωτος λεω σε ολους οτι τετοιοι αγωνες αντιμετωπιζονται τμηματικα. Πιο κατω συνανταω τον φιλο Πανο Κωνσταντινου με τον οποίο ειχαμε τρεξει παρεα και στο Alpamayo. Ειναι πολυ αδυνατισμενος και δειχνει σε πολυ καλη κατασταση.  Με περιμενει πολυ ευγενικα να τελειωσω με μια ακομα επισκεψη στην τουαλετα και να ξεκινησουμε μαζι αλλα στην πρωτη ανηφορα τον βλεπω πολυ δυνατο σε αντιθεση με εμενα και ... του δινω την ευχη μου να φυγει :-) Εχει ξαναφτιαξει ο καιρος και επιτελους βγαζω το αντιανεμικο. Στα ψηλα κανει ακομα κρυο αλλα προτιμω να το αντιμετωπιζω με buff και γαντακια, το αντιανεμικο για καποιο λογο δεν το αντεχω καθολου. Παρα την ασχημη αισθηση που εχω για την κουρσα μου, μεχρι και το Courmayeur τα περασματα μου ειναι καλυτερα απο το 2009, δεν αισθανομαι ομως το ιδιο ανετα. Εκει αλλαζω ολα μου τα ρουχα και τα παπουτσια για να νιωσω καλυτερα και τρωω κανονικο φαγητο, μακαρονια. Μιση ωρα σταση και εφετος και τη χρειαζομουνα.
 Ξεκιναω καπως ανανεωμενος αλλα παρομοια κακη αισθηση. Ευτυχως λογω του καιρου οι εικονες των βουνων ειναι μαγικες και βελτιωνουν καθε τοσο παροδικα τη μιζερη διαθεση μου. Στην ανηφορα με ξαναπερνα ο Bryon σαν ανεμος αλλα τον ξαναβρισκω στο καταφυγιο στο Bertoni σε κακη κατασταση. Δινει οσο εχει και μετα ... "πεθαινει" πιο κατω. Λιγο πιο μετα σταματησε οριστικα απο οτι εμαθα μετα. Στο κομματι για το επομενο καταφυγιο ειμαι καπως καλυτερα αλλα στην ευκολη κατηφορα για Arnuva παλι τα ιδια. Ακολουθει η ανηφορα για Grand Col Ferret. Ατελειωτη, ειδικα οπως πηγαινω.... Δεν μπορω τις ανηφορες, νιωθω αβολα (χωρις να βρισκω το λογο) στις κατηφορες και τρεχω μιζερα στις ευθειες, τι κανω εδω πανω αναρωτιεμαι. Η κατηφορα για το Fouly ειναι ευκολη και ομαλη αλλα ενω ξεκιναω καπως καλυτερα στο τελος καταρρεω παλι. Λιγο πιο πριν ενας Γαλλος με τον οποίο τρεχαμε για λιγο παρεα μου λεει για ενα sms της διοργανωσης που μιλαει για αλλαγες στη διαδρομη. Στην αρχη νομιζω οτι μιλαει γαι τις αρχικες αλλαγες αλλα μου ξεκαθαριζει οτι μιλαμε για καινουριες που αυξανουν τη διαδρομη και την υψομετρικη. Σκεφτομαι μηπως μου κανει πλακα αλλα δεν φαινεται να εχει τετοιο υφος. Στη σταση τσεκαρω το κινητο και εχω παρει το ιδιο sms.  Παραδοξως για την κακη μου κατασταση (στο χειροτερο σημειο πια) τα νεα με αφηνουν σχεδον αδιαφορο. Το ριχνω στο φαγητο, σουπα και ψωμι, τυρια και σαλαμια. Βρισκω τον Παναγιωτη παλι. Ειχε καποια προβληματα και βρεθηκε πισω μου. Ειναι αδυνατον ομως να περιμενω γιατι με πιανουν κρυαδες και πρεπει να αρχισω να τρεχω. Απο εδω και περα φοραω αντιανεμικο μονο στους σταθμους οπου σταματαω και στο ξεκινημα του τρεξιματος, μετα προτιμω να τρεχω χωρις, ακομα και στα ψηλα οπου κανει κρυο ιδιαιτερα οταν πεφτει η νυχτα. Αναποδος ανθρωπος!! Μετα το Fouly παω καλυτερα, τουλαχιστον νιωθω καλυτερα. Επιτελους βγαζω απο το μυαλο μου χρονους (λες να βοηθησαν οι αλλαγες που δεν επιτρεπουν συγκρισεις?) και πως θα βελτιωσω το ρεκορ μου και κοιταω την κουρσα και πως θα τα βγαλω περα αφου αυτο δεν ειναι καθολου δεδομενο. Στο Champex βρισκω τους δικους μου ανθρωπους και ανεβαινω λιγο ψυχολογικα.
 
      στο Champex - Lac  
Ρωταω γαι τον Βαγγελη που ξερω οτι ειναι σε καλη κατασταση και μου λενε οτι εχει προβλημα στο ποδι αλλα συνεχιζει. Απο εδω και περα σχεδον ολη η διαδρομη εκτος απο ενα βουνο εχει αλλαξει. Ξερω οτι η επομενη σταση ειναι ειναι το Martigny  και οτι ειναι κατηφορα, Ο Γαλλος εχει πει οτι μας κατεβαζουν πολυ χαμηλα και για αυτο η αναβαση στο επομενο βουνο βγαινει παραπανω απο τα δυο βουνα που εχουν κοπει.Και αρχιζει η κατηφορα. Ηρεμη στην αρχη, αλλα αφου παρακαμπτουμε τη Bovine σε μικροτερα, δυσκολοτερα και πιο αποτομα μονοπατια. Κατεβαινουμε ατελειωτα, χανω απο χαζομαρα και για λιγο το δρομο καθως αφηρημενος συνεχιζω στην ασφαλτο αντι να στριψω σε ενα μονοπατι αλλα ευτυχως το καταλαβαινω 2 φουρκετες πιο κατω αφου δεν βλεπω σημαδι και γυρναω. Και ξανακατεβαινουμε. Καποια στιγμη διασχιζουμε ενα χωριο οπου στο μπαρ της περιοχης μας δινουν νερακι και συνεχιζουμε απεναντι σε ασφαλτινη ανηφορα αναμεσα σε αμπελια. Ανεβαινουμε αρκετη ωρα και μπαινουμε σε μονοπατι στο δασος. Αναρωτιεμαι αν το χωριο που περασαμε ήταν το Martigny (αφου ηξερα μονο για κατηφορα) και ανηφοριζουμε για να πεσουμε στο Trient. Ανηφορα, τραβερσα ξανα ανηφορα και ξαφνικα κατηφορα προς ενα χωριο απο κατω. Κατι δεν παει καλα αφου εχουμε ανεβει αρκετα αλλα σιγουρα οχι αρκετα για να περασει η υψομετρικη τη Bovine που εχει κοπει. Εντελει τωρα μολις φτανουμε στο Martigny. Ηταν τελικα μια απο τις ...μικρες αυτες ανηφορες που οπουδηποτε αλλου θα ηταν αξιες αναφορας αλλα εδω ειναι λεπτομερειες. Πανω απο 3 ωρες μου πηρε απο το Champex.  Εχω παρει τον αγωνα λιγο ... "ηρωικα" τωρα και τιποτα δεν με πτοει. Ψυχολογικα αυτό, γιατι στην πραγματικοτητα η επομενη ανηφορα ξεκιναει καθετα και εγω ψιλοσερνομαι. Με περνανε δυο τυποι σαν σταματημενο. Ερχονται αλλοι τρεις, μια κοπελα και δυο αντρες. Πανε πιο ηρεμα και καθως με περνανε, καπως ασυναισθητα και χωρις να το καταλαβω ακολουθω το ρυθμο τους. Μαλλον αρχισε να επιδρα και η ενεργεια απο το φαγητο της στασης, παντως η ανηφορα παει πολυ καλυτερα απο οτι φαινοταν στο ξεκινημα της. Ειναι εντελως καθετη, χωρις στροφες και μακρυα αλλα εχουμε καποιο ρυθμο και παμε αρκετα καλα. Η κατηφορα ειναι αρκετα ηρεμη και ολοι μαζι σχεδον φτανουμε στο Trient. Με βασανιζει ωρα μια φευγαλεα εικονα  απο το ιατρειο στο Martigny οπου ηταν ξαπλωμενος με πλατη  ενας αθλητης. Ρωταω στο σταθμο και οι φοβοι μου επιβεβαιωνονται, ο Βαγγελης τελικα εχει σταματησει. Ο τραυματισμος στο γονατο ηταν τελικα σοβαρος. Πηγαινε τοσο καλα, ηταν σε πολυ κατασταση αλλα ενας παλιος τραυματισμος τον προδωσε τη χειροτερη στιγμη.
Φευγω για την ανηφορα στην Catogne και ξαφνικα εχω ενεργεια μεσα μου. Κανω μια καλη αναβαση, μαλλον και οι αθλητες που περναω ξαφνιαζονται που αναστηθηκα ετσι. Στην κατηφορα  ειμαι ακομα αρκετα καλα, αλλα ειναι αρκετα τεχνικη στο δευτερο μισο της και την παω συνειδητα πολυ ηρεμα γιατι θελω να συνεχισω το ιδιο δυνατα στο τελευταιο κομματι που ειναι με λιγες υψομετρικες. Ξαφνικα ελεγχω την κουρσα μου και την ευχαριστιεμαι μετα απο τοσες ωρες.
Ξεκιναω συντηρητικα και απο τη Valorcine αλλα μετα απο το Argentiere ανοιγω. Ειμαι πολυ καλα. Παλι το ¨φαινομενο¨ του τελους του αγωνα οπου ολα μου φαινονται ευκολοτερα. Παω γρηγορα και ενας Αγγλος με αφηνει να περασω επειδη με βλεπει δυνατο οπως λεει και προσπαθει να ακολουθησει το ρυθμο. Δειχνει να το παλευει για να ακολουθησει αλλα δεν μενει πισω. Πιανουμε συζητηση. Κοντευουμε στο Chamonix οταν το μονοπατι παει παλι ανηφορικα. Αυτο δεν το περιμεναμε. Παρολα αυτα παμε καλα και οταν η ανηφορα γινεται λιγοτερο εντονη ξαναρχιζουμε τρεξιμο. Δεν εχουμε περασει κανεναν τοση ωρα που τρεχουμε καλα αλλα προφανως πλησιασαμε πολλους και τους πιανουμε τωρα μπαινοντας σχεδον στην πολη. Αφου περναμε 2-3 παρεες απο μια ξεκολαει ενας Γαλλος  και μας ακολουθει. Οι τρεις μας μπαινουμε στην πολη με πολυ γρηγορο ρυθμο και συνεχως ανοιγουμε. Ολο ανοιγουμε μεχρι που καταληγουμε σε sprint. Μενω ελαχιστα πισω αλλα ειχε την πλακα του για καταληξη ενος αγωνα 100 μιλιων. 106 και κατι για την ακριβεια :-).



Ωραια ωρα για τερματισμο νωρις το πρωι, κατευθειαν για μπανακι και πρωινο. Κρουασαν και καφεδακι για αποκατασταση. Δεν καταφερνω να κοιμηθω οπως παντα αμεσως μετα τον αγωνα, αλλα η νυστα με πιανει προς το μεσημερακι οποτε χανω την ωραια βολτα των υπολοιπων στο Annecy. Ξεκουραζομαι καπως και κανω βολτα στην πολη για να δω τερματισμους. Συναντιεμαι με τη Γεωργια τη Μητσιου η οποια σταματησε στο Martigny λογω χρονου και βασικα λογω κακων (για να το πω ευγενικα)... χειρισμων. Σιγα σιγα μαζευονται και οι υπολοιποι στο διαμερισμα μας για κρασακι και γαλλικους μεζεδες (τυρια και αλλαντικα) που μου εχουν λειψει τοσες μερες με την αγωνιστικη διατροφη.  Ωραιο τελευταιο βραδυ στο Chamonix. Ακολουθουν και δυο ημερες ομορφης ξεκουρασης στη Λιμνη Κομο πριν την επιστροφη στην Αθηνα. 
Εχω ετοιμο το κειμενο εδω και μερες και δυσκολευομαι στον επιλογο και τον απολογισμο. Τα συναισθηματα ειναι λιγο μπερδεμενα. Το ταξιδι και η παρεα ηταν υπεροχα. Απο την αλλη ειδα πολλους καλους φιλους να μην τερματιζουν και ξερω ποσο σκληρο ειναι μετα απο μια τοσο σκληρη προετοιμασια.  Η δικη μου κουρσα δεν πηγε οπως θα ηθελα αλλα  τωρα που περασαν οι μερες θυμαμαι μεγαλο μερος της κουρσας ως μια ωραια περιπετεια και εχουν ξεθυμανει οι δυσκολες ωρες. Εξαλλου βλεποντας τις εγκαταλειψεις και αναλογιζομενος τις δυσκολιες καταλαβαινω οτι πρεπει να ειμαι ευχαριστημενος με το αποτελεσμα. 
Καπως ετσι  φτανουμε στο τελος μιας περιπετειας και ξεκινα το κυνηγι των επομενων.



 

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Στο δρομο για τις Αλπεις

Τα μαζεμενα  ποστ τωρα τελαυταια ειναι ενα σαφες σημαδι οτι τα χιλιομετρα εχουν πεσει και πια τρωγομαι με τα ρουχα μου και με τα ... γυρω - γυρω του αγωνα στη Γαλλια.
Κανοντας μια συνολικη αποτιμηση της προπονησης δεν βρισκω κανενα λογο να γκρινιαξω. Συγκρινοντας με το 2009 και τον αντιστοιχο αγωνα μου στις Αλπεις βλεπω οτι εχω κανει πολλα χιλιομετρα,  περισσοτερα απο το 2009, και το σπουδαιοτερο χωρις ιδιαιτερες ενοχλησεις στα ποδια. Λιγοτερο οργανωμενη προπονηση βεβαια αλλα εχοντας την προηγουμενη εμπειρια ημουνα λιγοτερο αγχωμενος εφετος και πιο χαλαρος με τον εαυτο μου. Ειτε λογω ελειψης πολλων διαλλειματικων ειτε λογω λιγοτερων μικρων αγωνων νομιζω οτι παρατηρω μικροτερη "έκρηξη" και ταχυτητα αν και αυτο μαλλον συμβαινει και λογω μεγαλυτερης ηλικιας.Ο σχετικα γρηγορος μαραθωνιος στη Θεσσαλονικη με κανει καπως πιο αισιοδοξο σε αυτον τον τομεα αλλα μαλλον ειναι ενας χρονος που μπορουσα να κανω και το 2009 αν δεν ειχα προβλημα στη λαγονοκνημιαια που δεν μου επετρεψε να το επιχειρησω. Στον Ολυμπο ημουνα σαφως καλυτερα το 2009 και αυτο καπως με εκανε σκεπτικο. Ειμαι και πιο βαρυς εφετος (η συνηθισμενη μου γκρινια εστω για το γουρι) αλλα μαλλον και σε καλυτερη κατασταση σε γενικοτερη δυναμη. Οσο για τα long run τα δυο προηγουμενα ποστ δειχνουν οτι ... κατι εγινε και σε αυτον τον τομεα. Δυο κολλητα long run 3 εβδομαδες πριν τον αγωνα ολοκληρωνουν την εικονα ενω απο τοτε καλα εχει παει και η ξεκουραση
Εκει που φαινεται να καταληγω ειναι οτι η συγκριση με το 2009 ειναι μαλλον δυσκολη και ετσι δυσκολα μπορω να πω και τι να περιμενω απο τον αγωνα. Σιγουρα θελω να κανω καλυτερο προσωπικο ρεκορ αλλα δεν ξερω ποσο εφικτο ειναι αυτο και σε πιο βαθμο. Εξαλλου αυτο θα εξαρτηθει σε μεγαλο βαθμο και απο εξωγενεις παραγοντες οπως ο καιρος. Ειναι ακομα νωρις για αξιοπιστες προβλεψεις σε αυτον τον τομεα. Οι πρωτες ενδειξεις των μετεωρολογικων σαιτ δειχνουν πιθανες βροχες . Ας ελπιζουμε οτι αυτο δεν θα επιβεβαιωθει ή εστω θα ειναι ελαφρυες. Εγω παραμενω αθεραπευτα αισιοδοξος και σε αυτο το σημειο.
Μη μπορωντας να κρινω ακριβως σε τι κατασταση βρισκομαι αμφιταλαντευομαι και για το πως να παω τον αγωνα. Απο τη μια θα ηθελα να βρεθω λιγο πιο μπροστα στην εκκινηση, οχι και πισω απο τους ελιτ αφου δεν εχω σκοπο να στηθω 2 ωρες πριν αλλα τουλαχιστον να αρχισει αμεσως το τρεξιμο αλλα δεν ξερω μηπως ετσι παρασυρθω σε γρηγορο ρυθμο. Ισως ομως να μην με πειραζε κιολας να ξεκινησω με λιγο πιο γρηγορο ρυθμο απο οτι συνηθως και να δω αν μπορω να τον κρατησω για μεγαλο διαστημα. Κατι σαν πειραμα που μπορει να οδηγησει σε καλυτερο χρονο αλλα βεβαια και σε πολυ χειροτερο αν το σεναριο δεν βγει πολυ καλο. Συζητηση μεσα στο μυαλο μου όλη αυτη  εντελως θεωρητικη αφου εντελει θα μιλησει το ενστικτο και το πως νιωθει το σωμα αφου δεν προκειται παλι να ετοιμασω "σκονακι" με περασματα ή τιποτα σχετικο. Θα εχω  εξαλλου πιθανοτατατα εκει κοντα τη "φωνη της συνεσης" (λεγε με Βαγγελη Μπακα) να με συγκρατει :-)
H φετινη εξορμηση παντως ειναι κυριως μια μεγαλη εκδρομη, με καλη και μεγαλη παρεα. Επιτελους θα μου κανει την τιμη να με συνοδεψει και η καλη μου.Ο Δημητρης Γερμακοπουλος και η Χριστινα οπως και ο Βαγγελης  με τη Γωγω, ο παιδικος μου φιλος Οσβαλντ και βεβαια ο Γιαννης και η Δημητρα αλλα και η περσινη παρεα στα Πυρηναια η Γεωργια και ο Βαγγελης. Και αυτοι ειναι μονο οσοι μιλαω πιο συχνα γιατι θα συναντησουμε εκει και πολλους περισσοτερους φιλους απο την ελληνικη trail σκηνη, καθως η ελληνικη συμμετοχη ειναι και παλι πολυπληθης.
Λιγες ωρες  μεινανε μεχρι να μπουμε στο αεροπλανο, η ανυπομονησια ειναι μεγαλη και ελπιζω οτι θα κανουμε μια πολυ ωραια εκδρομη, γιατι οχι και με καλα δρομικα αποτελεσματα.
Καλη μας διασκεδαση λοιπον.

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Ταϋγετος ξανα. 17/7/2011

Το πλοιο Κυθηρα - Καλαματα βολεψε μια χαρα και ετσι γυρνωντας απο διακοπες βρηκα την ευκαιρια για μια ακομα ομορφη εξορμηση στον Ταϋγετο παρεα με τον Βαγγελη. Αυτη τη φορα "φορτωθηκαμε" στον Χρηστο Μασουρα στη Σπαρτη και για υπνο απο το Σαββατο το βραδυ . Νωρις το πρωι (πιο σωστα βραδυ ακομα) ξεκινησαμε απο Μυστρα την περιπλανηση μας στο ομοσρφο βουνο. Ξεκινησαμε και οι τρεις μαζι αλλα χωρισαμε μετα απο καποιο σημειο καθως στοχος του Χρηστου ηταν η κορυφη Σπανακακι απο ενα εναλλακτικο μονοπατι. Η διαδρομη μεγαλη και παλι και με μεγαλη υψομετρικη, οπως απαιτουν οι προπονησεις για εναν αγωνα σαν το UTMB, αλλα σαφως πιο ευκολη απο την προηγουμενη αναβαση στις αρχες Ιουνιου. Το τελευταιο κομματι της προηγουμενης διαδρομης απο Μυστρα εως το καταφυγιο ηταν η αρχη και το τελος αυτης της προσπαθειας. Η καλη παρεα και η καλη θερμοκρασια λογω της ωρας εκαναν την ανηφορα απο το Μυστρα στην Αναβρυτη να περασει πολυ ευκολα. απο εκει και περα το γνωστο ωραιο δασωμενο κομματι για το καταφυγιο. Στη συνεχεια κινηθηκαμε προς τη Βασιλικη σε ενα ακομα ωραιοτερο δασωμενο κομματι με ωραιες για τρεξιμο κλισεις. Η θερμοκρασια  ηταν ακομα πολυ καλη και το τρεξιμο σε τετοιο περιβαλλον απολαυση. Aπο εκει και περα αρχιζει η αναβαση για την κορυφη. Δυσκολη αλλα ..."βατη" σε σχεση με τα μονοπατια της προηγουμενης φορας. Στην κορυφη εχει αρκετο κοσμο καθως πλσιαζει του Προφητη Ηλια και ετοιμαζουν την εκκλησια.


Αρχιζει η καταβαση. Καταφυγιο απο τον κλασικο δρομο. Η διαδρομη ειναι ολη γνωστη απο εδω και περα αλλα  η ζεστη αρχιζει να γινεται ιδιαιτερα αισθητη. Απο καποιο σημειο και μετα σχεδον ανυποφορη. Καταφερνουμε να μην κοψουμε πολυ ρυθμο αλλα κινουμαστε λιγο σαν αυτοματα (σαν ζομπι θα ελεγε ενας κακος), οι συζητησεις και τα γελακια εχουν κοπει... Καπως ετσι ...γκαγκανιασμενοι απο τη ζεστη φτανουμε στο Μυστρα... και καταφευγουμε που αλλου στο σπιτι του Χρηστου για αναζωογονηση. Αλλη μια ωραια αποκατασταση στο φιλοξενο σπιτι του και δεν υπαρχουν αρκετα λογια να τον ευχαριστησουμε.
Ο Χρηστος επιμεληθηκε και το υλικο που τραβηξε ο Βαγγελης με την φωτογραφικη του μηχανη:
http://www.youtube.com/watch?v=MZ-Hc0I-GrM

ενω τα στοιχεια της διαδρομης ειναι εδω:
http://connect.garmin.com/activity/100035860

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Διασχιση Ταϋγετου 5/6/2011

  Οπως εχω γραψει και αλλη φορα σε αυτο το blog , ενας καλος λογος για να τρεχεις μεγαλους αγωνες - στοχους ειναι οτι μεσα απο την προετοιμασια προκυπτουν προπονησεις που πραγματικα απολαμβανεις. Απο αυτη την αποψη εφετος ξεχωρισαν  οι δυο φορες που βρεθηκα με καλους φιλους στη νοτια Ελλαδα για εξορμησεις στον Ταϋγετο.
Η πρωτη ηταν  το πρωτο Σαββατοκυριακο του Ιουνιου όταν μαζι με τον Δημητρη  Γερμακοπουλο επισκεφτηκαμε  τον φιλο Βαγγελη Μπακα στην Καλαματα για μια μεγαλη και οπως αποδειχτηκε πανεμορφη διασχιση. Ξεκινησε απο την Καλαματα και τελειωσε στον Μυστρα, μεσω της κορυφης του Ταϋγετου.
ειχα σκεφτει πολλα να γραψω κατα τη διαρκεια της εξορμησης αλλα μετα απο τοσο καιρο αναγκαστικα η περιγραφη θα ειναι συντομη.
Η διαδρομη εκτος απο ομορφη και πολυ απαιτητικη.
                                           
                                                 ξεκινημα νωρις το πρωι



Αναβαση στο Καλαθι και καταπληκτικη θεα της πολης καθως ξημερωνει.


Πιο πανω το μονοπατι εχει αρκετη πετρα και γυρναω το ποδι μου, κατι που ακομα "ψιλοκουβαλαω". Υπεροχο τοπιο στο οροπεδιο ψηλα πριν πεσουμε στο χωματοδρομο για τα Πηγαδια.

                           Ο Βαγγελης και ο Δημητρης στην πηγη στα Πηγαδια

Το μονοπατι που κατεβαινει στο Ριντομο πανεμορφο. Εξισου εντυπωσιακο και το φαραγγι.

                                
      


Βγαινοντας απο το φαραγγι αρχιζουν τα δυσκολα. Συνεχομενη ανηφορα ενω αρχιζει να χτυπαει και η ζεστη την οποια ειχαμε γλιτωσει μεχρι τοτε. Στο Χαλασμενο ουσιαστικα αναρριχηση και μετα δυσβατο πετρωδες πεδιο μεχρι τις Πορτες. Ο Βαγγελης ειναι ¨μανουλα¨ σε αυτο. Κανω πλακα οτι θα του τα ¨σουρω¨ απο το μπλογκ, σιγουρα δεν θα ξαναγραψω ποσο απαιτητικα ειναι τα ..."αστεια" μονοπατια της Παρνηθας . Οποιος μαθει οτι διοργανωνει ο Μπακας αγωνα στον Ταϋγετο να ξερει τι να περιμενει :-) . Απο εκει και περα τα πραγματα ειναι πιο βατα. Ανοδος κορυφη και καθοδος στο καταφυγιο.


                         
Στον Προφητη Ηλία.

             
                                          καθοδος απο την κορυφη

Το Ε4 για Αναβρυτη πολυ ωραιο, δασωμενο και με ωραιες κλισεις για τρεξιμο που μας εχει λειψει στο πρωτο μερος της διαδρομης. Απο εκει γρηγορος χωματοδρομος και το ωραιο μονοπατι μεσα απο το βραχο για να φτασουμε στο Μυστρα υστερα απο 12 περιπου ωρες, 58 χιλιομετρα και πανω απο 3500μετρα αναβασης.
Μας περιμενει ο φιλος Χρηστος Μασουρας ο οποίος μενει στη Σπαρτη. Στο σπιτι του αρχιζουμε να ξαναβρισκουμε τη δυναμη μας. Μπανιο, δροσια και φαγακι μας κανουν να ξανανιωσουμε πριν το ταξιδι της επιστροφης.
Για κλεισιμο οι ευχαριστιες στον Βαγγελη και τη γυναικα του Γωγω για την υπεροχη φιλοξενια οπως βεβαια και τον Χρηστο αλλα και στον φιλο Μανο Κυριακακη που μου δανεισε τη go-pro με την οποια τραβηχθηκαν τα πλανα.
τα στοιχεια της διαδρομης:
http://connect.garmin.com/activity/90367085

Update: το βιντεακι μονταριστηκε και ανεβηκε στο you-tube:
http://www.youtube.com/user/nikospetros#p/a/u/0/C94RYUDoR3o


Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Olympus Marathon 2011

ας ξεκινησω την αναφορα σε αυτα που ... "χρωσταω" απο το καλοκαιρι μεχρι τωρα με τον Ολυμπο. Δεν διαφερει εξαλλου πολυ απο τις προηγουμενες χρονιες.  Πολλοι καλοι φιλοι και πολυς ενθουσιασμος οπως παντα. Το ταξιδι αυτη τη χρονια ηταν πιο γρηγορο και...οικονομικο. Αφιξη Σαββατο απογευμα με τον Γιαννη τη Δημητρα και τον Μακη και γυρισμος Κυριακη βραδυ.Το μοτιβο γνωστο, βολτες στην εκθεση και συναντηση με πολλους φιλους, μακαροναδα και υπνος νωρις.
Ο αγωνας τωρα δεν πηγε οσο καλα θα ηθελα (δηλαδη κατω απο 6ωρες) αλλα θα ειναι μαλλον υπερβολη να "γκρινιαζω" με χρονο 6:15. Πρεπει προφανως να αποδεχτω οτι δυσκολα  μπορεις να πολεμησεις τον χρονο που περνα και μαλλον δεν προβλεπεται να αρχισω να γινομαι νεοτερος.

                         Τελειωνει η ασφαλτος και αρχιζει το μονοπατι. 


Παρόλα αυτα οπως συμβαινει  παντα στον Ολυμπο  ηταν ενας αγωνας που απηλαυσα πολυ. Αν το 2009 ο καιρος ηταν τελειος για καλο χρονο, ο φετινος καιρος ηταν τελειος για.... αγναντι. Καθαρη ατμοσφαιρα και θεα που σου κοβει την ανασα ακομα και σε ενα βουνο που εχεις δει τοσες φορες. Χορταινεται εξαλλου το βουνο; Τον αγωνα τον τρεξαμε παρεα με τον Βαγγελη τον Μπακα.

Μετα απο μια αρκετα γρηγορη ασφαλτο μπηκαμε στο μονοπατι, οπου πηγαμε μαλλον συντηρητικα μεχρι την Κορομηλια για να ανοιξουμε στη συνεχεια και να καλυψουμε τη διαφορα απο το 2009 μεχρι την κορυφη. Στη συνεχεια ζωηρη κατηφορα μεχρι το καταφυγιο και λιγο πιο ηρεμη μεχρι τα Πριονια. Γενικα παντως συνεχεια ειχα την αισθηση οτι δεν πηγαιναμε οσο γρηγορα χρειαζοτανε για το στοχο που ειχαμε και μαλλον αυτο οφειλεται στα πολλα αργα χιλιομετρα των προπονησεων μας για τις Αλπεις. Με το που μπηκαμε Ενιπεα εκανα να ανοιξω και να "τραβηξω" και τον Βαγγελη αλλα ενα γυρισμα στον δεξι αστραγαλο (υποτροπη απο αντιστοιχο στον Ταϋγετο) με φρεναρε. Μετα απο λιγο biofreeze (που ευτυχως ειχα προβλεψει οτι μπορει να χρειαστει) και ενα αργο χιλιομετρο αρχισα παλι να τρεχω ικανοποιητικα και λιγα χιλιομετρα πιο κατω ξανασυναντηθηκα με τον Βαγγελη. Παρεα σε σχετικα  ηρεμο και σταθερο ρυθμο φτασαμε στο Λιτοχωρο όπου και τερματισαμε παρεα.
                       Τερματισμος

Βλεποντας τωρα στο σαιτ της διοργανωσης τα περασματα που καναμε βλεπω οτι μαλλον πηγαιναμε καλυτερα απο οτι νομιζαμε καθως ειχα τους ιδιους χρονους με το 2009 μεχρι την Καστανα. Σιγουρα δεν υπηρχε περιπτωση να κατεβασω 4 λεπτα τον χρονο απο Καστανα μεχρι Λιτοχωρο, ιδιαιτερα καθως ειχα παει πολυ καλα σε αυτο το καμματι το 2009, αλλα τουλαχιστον μπορουσε να κατεβασει ο Βαγγελης το δικο του χρονο αν δεν το ..."παραταγαμε" απο καποιο σημειο και μετα.
Όπως και να το κανουμε οι βασικοι στοχοι επιτευχθηκαν: ευχαριστηθηκαμε το τρεξιμο στο καλυτερο δυνατο ορεινο περιβαλλον κανοντας παραλληλα μια πρωτης ταξεως προπονηση για το βασικο φετινο στοχο, το UTMB.

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Αγαπημενο μου ημερολογιο...

Αγαπημενο μου (διαδικτυακο) ημερολογιο,
με συγχωρεις πολυ που σε αμελησα τοσο. Και τι δεν εγινε αυτο το καλοκαιρι που δεν σου εμπιστευτηκα ακομα, Ολυμπος, δυο καταπληκτικες εξορμησεις στον Ταϋγετο και εβδομαδες γεματες χιλιομετρα στο δρομο για τις Αλπεις. Αλλα που θα παει πολυ συντομα θα βρω το χρονο για ανακεφαλαιωση.

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Ολυμπος και παλι

Αντιθετα απο οτι περιμενα εφετος εχω ακομα λιγοτερο χρονο για blogging. Ετσι "καταφερα" και εφτασα 2 ημερες πριν τον Ολυμπο και ακομα δεν εχω "ανεβασει" την περιγραφη απο μια καταπληκτικη προπονηση-διασχιση  στον Ταϋγετο η οποία εγινε εδω και 3 εβδομαδες παρεα με δυο πολυ καλους φιλους : τον Βαγγελη Μπακα και τον Δημητρη Γερμακοπουλο. Θα επανερθω λοιπον σε αυτο σε επομενο ποστ.
Ολυμπος λοιπον ξανα, μετα απο ενα χρονο απουσιας. Οπως και την τελευταια φορα που ετρεξα εκει το 2009, ο αγωνας αυτος δεν ειναι  κυριος στοχος. Τοτε ομως εκανα την καλυτερη κουρσα μου στον συγκεκριμενο αγωνα οποτε... Η αληθεια ειναι οτι δυσκολα μπορεις να πεις οτι θα πας στον Olympus marathon και θα "κρατηθεις" και για αυτο δεν λεω μεγαλες κουβεντες. Θα κανω την κουρσα μου οπως μου βγει. Ελπιζω οτι θα καταφερω να βελτιωσω το ρεκορ μου για 4 και κατι λεπτα που θα σημαινει κατω απο 6 ωρες αλλα δεν ειμαι και πολυ σιγουρος οτι μπορω να τα καταφερω.
Ως προς την κατασταση μου δεν πρεπει να εχω μεγαλο παραπονο. Τελη Μαϊου και αρχες Ιουνιου εκανα 2-3 πολυ γεματες σε χιλιομετρα εβδομαδες και γενικα εφετος η χρονια παει καλα απο ογκο προπονησης Αυτο κυριως λογω απουσιας τραυματισμων γιατι απο συστημα τρεχα γυρευε. Εφετος παω λιγο... κουτουρου, αλλα το ευχαριστιεμαι. Χαρις στη δουλεια που με κρατησε μακρια απο την προπονηση την προηγουμενη εβδομαδα καταφερα και ψιλοξεκουραστηκα τις τελευταιες 2 εβδομαδες αν και δεν ηταν αρχικα στις προθεσεις μου. Αν δεν υπηρχε εδω και 10 ημερες  ενα ενοχλητικο ...γουργουρητο μαζι με "πλακωμα" στο στηθος καθε φορα που τρεχω ολα θα ηταν θετικα. Ελπιζω μονο να ειναι ενα απο αυτα τα προαγωνιστικα προβληματακια που εξαφανιζονται με το που ξεκιναει ο αγωνας και οχι καποιο "κουσουρι" που σερνω απο κανενα παλιο κρυωμα.
Ο καιρος δειχνει καλος η παρεα αναμενεται και παλι θαυμασια οποτε οτι και να γινει ειμαι σιγουρος οτι θα ειναι ενα υπεροχο Σαββατοκυριακο.

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Alpamayo trail race 2011

Ωρα για επιστροφη στα βουνα εγραφα στο προηγουμενο ποστ και δυσκολα θα μπορουσε να βρεθει πιο σκληρη ¨βουνισια¨ εμπειρια για επιστροφη. Ο αγωνα πια εχει μεγαλωσει απο το 2009 που τον ετρεξα τελευταια φορα ενω παραλληλα εχει  δυσκολεψει ακομα περισσοτερο, γεγονος που φανταζε δυσκολο καθως ηταν ηδη ενας πολυ δυσκολος τεχνικα αγωνας. Η θερμοκρασια ηταν απο νωρις υψηλη αντιθετα απο τον καιρο ολης της εβδομαδας. Εχω παρατηρησει ότι καθε χρονο η πρωτη μεγαλη προπονηση ή αγωνας στη ζεστη δημιουργουν ιδιαιτερες δυσκολιες καθως ο οργανισμος δεν εχει ακομα προσαρμοστει στην κλιματολογικη αλλαγη. Μια δυσκολη λοιπον μαραθωνια διαδρομη μεσα στη ζεστη, οτι πρεπει για ...ξεκινημα.
Λιγο μετα τις 8 φτανουμε με τον Δημητρη Γερμακοπουλο στο χωρο της διοργανωσης. Το κλιμα οπως παντα πολυ καλο, μουσικη γελια και συναντηση με πολλους φιλους που εχουμε αρκετο καιρο να δουμε. Κανουμε και ενα γρηγορο ζεσταματακι και ετοιμοι για την εκκινηση. Ο Νικος ο Κωστοπουλος μας δινει τις τελευταιες οδηγιες ενω ο ηλιος ειναι ηδη εντονος. Αν ψαχνουμε για σκια τωρα φαντασου μετα...
5,4,3,2,1 φυγαμε. Ειμαι σχετικα μπροστα, δεν εχει και παρα πολυ κοσμο στη δικια μας διαδρομη οποτε χαρη και στο πρωτο ανετο χιλιομετρο δεν στριμοχνωμαστε καθολου.  Μπαινουμε στο ρεμα  με την κροκαλα πρωτα και αμεσως μετα στο πρωτο ανηφορικο μονοπατι. Ακομα ειμαστε κατω απο τα δεντρα. Ολα καλα.. Φτανουμε Κατσιμιδι και απο εκει κατεβαινουμε Λακα Τσαουση και βγαινουμε στο χωματοδρομο. Τρεχουμε παρεα με την Αμαλια σε καλο ρυθμο οταν μας περναει σαν ανεμος ενας αφρικανος αθλητης. Που ηταν αυτος αναρωτιόμαστε. Μετα καταλαβαμε οτι ηταν απο τον μικρο αγωνα και δεν χρειαστηκε παρα ελαχιστα χιλιομετρα για να καλυψει το ενα τεταρτο της ωρας διαφορα της εκκινησης.
Προσπερναμε το δυσκολο μονοπατι που ανεβαινει για Ξηροβουνι για να παμε πιο κατω οπου θα παρουμε το ... πολυ πιο δυσκολο. Ευτυχως ειχα ανακαλυψει το προηγουμενο βραδυ στο χαρτη της διαδρομης αυτην την αλλαγη γιατι θα παθαινα ...ψυχολογικο σοκ αν το ανακαλυπτα πανω στον αγωνα. Ανεβαινουμε σε μαλλον καλο ρυθμο με την Αμαλια μεχρι την κορυφη και κατεβαινουμε Κορομηλια. Προσεχω να ειμαι συνεπης με την υδροδοσια και ειδικα με ηλεκτρολυτες. Απο Κορομηλια ξεκιναει το μονο ισως  κομματι του αγωνα με σχετικα ευκολο μονοπατι για τρεξιμο. Το μεγαλυτερο μερος μεσα στα ελατα, ειναι απολαυστικο. Μας φτανει ενας αθλητης. Ειναι ο Κωνσταντινου με τον οποιο θα τρεχουμε μαζι και στο Utmb.  Tρεχoυμε μεγαλο διαστημα μαζι και γνωριζόμαστε. Η Αμαλια μενει λιγι πιο πισω.Φτανουμε Φλαμπουρι. Ειμαστε ηδη ψιλο...καμενοι και τον προετοιμαζω οτι τωρα αρχιζουν τα δυσκολα του αγωνα. Πινω οσο περισσοτερο νερο μπορω γιατι θα αργησω να ξαναβρω. Η καθοδος στη Χουνη τεχνικη αλλα την παμε μαλλον αρκετα γρηγορα. Νιωθω τους τετρακεφαλους να ...δουλευουν. Καλο ειναι να σκληραγωγουνται γιατι την προηγουμενη φορα στο Mont Blanc τα "παιξανε" απο νωρις. Ηδη διψαω αλλα μετραω τις γουλιες για να εχω στην ανηφορα. Ευτυχως στο σταθμο ελεγχου στην εισοδο του μονοπατιου για τα σκαλακια τα παιδια δινουν νερο. Πολυ ευχαριστο δωρο. Και μπαινουμε στα σκαλακια. Κολαση!!! Ο Παναγιωτης κατι ψελιζει οτι τα περιμενε πιο αποτομα αλλα μαλλον το μετανοιωσε συντομα που βιαστηκε να μιλησει γιατι μενει σιγα σιγα πιο πισω. Απο ενα σημειο και μετα νιωθω να σερνομαι απο τη ζεστη, την κουραση και την κλιση της ανηφορας. δεν πλησιαζει κανενας οποτε καταλαβαινω οτι μαλλον ολοι ετσι ειναι. Πιθανοτατα πηγα πιο γρηγορα απο πολλους τελικα αλλα η αισθηση της αδυναμιας ηταν μερικες στιγμες τρομερη. Βλεπω τον Μαυρικιο να ερχεται αναποδα. εχει σταματησει και γυρναει στο τελεφερικ. Λιγο πιο πανω ειναι και ο Καρλος που εχει κατσει σε μια πετρα.. Σε αυτο το σημειο και να θες να σταματησεις δεν ξερεις αν ειναι καλυτερα  να πας πανω ή κατω. Σερνω το κουφαρι μου μεχρι το καζινο. Χρειαζομαι καμια 100αρια μετρα στην ευθεια για να πεισω τον εαυτο μου ότιι ειμαι εκει για να τρεξω. Σιγα - σιγα τα καταφερνω. Συνερχομαι σχετικα γρηγορα. Κατεβαινω  Χουνη. Δεν παω ασχημα. Ανηφορες στις οποίες συνηθως στις προπονησεις τρεχω εδω ανεβαζω παλμους αλλα γενικα  η αναβαση παει καλα. Βλεπω να πλησιαζω τον Καραχαλια και τον Αντωνοπουλο. Φτανουμε μαζι με τον Φωτη στο Μπαφι ενω ο Δημητρης εχει ηδη φυγει. Δινω στον εαυτο μου λιγο χρονο να συνελθει.  Πινω πολυ νερο. Παρα πολυ νερο. Τοσο πολυ που το συνηθως πολυ ανεκτικο στομαχι μου παραπονιεται εντονα στην ανηφορα για τις κεραιες. Εχει εμφανιστει και ενα συννεφο που κοβει την ζεστη. Με το αερακι, τον ιδρωτα και την αδυναμια ισα που αρχιζω να νιωθω και  κρυο. Στην κατηφορα η ζεστη αρχιζει να ξαναχτυπα. Ευτυχως το στομαχι ισορροπει
Ουσιαστικα ολο κατηφορα απο εδω και περα, τεχνικη κατηφορα με πολλη πετρα αλλα  με ηρεμη κλιση μετα την Μολα. Νιωθω ξαφνικα πολυ καλυτερα. Μαλλον πολυ καλα γενικα. Ανοιγω ρυθμο σιγα -σιγα. Οταν ο επομενο στοχος ειναι ο τερματισμος ολα γινονται πιο ευκολα ξαφνικα. Αλλο ενα καλο τελειωμα σε αγωνα αν και μετα νιωθω ιδιαιτερη κουραση.  Και διψα....
                            επιτελους τερματισμος. (φωτο: Giovanna Giovanni)


Παρεουλα και καλαμπουρι στον πολυ φιλοξενο χωρο της διοργανωσης. Στον ισκιο βεβαια με τα ποδια ψηλα.Στη συζητηση με τους υπολοιπους αθλητες καταλαβαινω οτι ολοι αντιμετωπισαν αναλογα προβληματα. Η διαδρομη  οπως το φανταστηκα αποδειχτηκε 'ζορικη'. Θα ελεγα οτι το πιο δυσκολο στοιχειο αυτης της διαδρομης ειναι οτι σου δινει ελαχιστα σημεια για να χαλαρωσεις να ...ρολαρουν λιγο ανετα τα ποδια και να ανασυγκροτηθεις. Αποτελειται σχεδον αποκλειστικα απο μονοπατια και μαλιστα μονοπατια στη συντριπτικη τους πλειοψηφια ιδiαιτερα απαιτητικα. Όπως όμως συζηταγαμε και με τον Κωστοπουλο ετσι ειναι η Παρνηθα και τα μονοπατια της γεματα πετρα, οχι βεβαια οτι δεν του αρεσει  και του ιδιου να κανει τις διαδρομες δυσκολες. Δεν παμε ομως στα βουνα για να ψαξουμε τις πιο ευκολες διαδρομες και στο φιναλε οσο πιο δυσκολη η διαδρομη τοσο μεγαλυτερη η ικανοποιηση στο τελος.

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Ωρα για βουνο

Ηρθε η ωρα (εστω και αργα) για τον πρωτο "βουνισιο" αγωνα της χρονιας. Alpamayo trail λοιπον σε μια ιδιαιτερα δυσκολη και απαιτητικη διαδρομη στα γνωριμα μονοπατια της Παρνηθας. Περιμενω με σχετικη περιεργια να δω πως θα παω σε αυτον τον αγωνα διοτι πραγματικα δεν ξερω σε τι κατασταση ειμαι.Στη Θεσσαλονικη πηγα καλα και μετα απο μια ηρεμη εβδομαδα γυρισα σε κανονικους ρυθμους προπονησης βαζοντας ολο και περισσοτερο μονοπατια. Σε γενικες γραμμες συνεχιζω να "βγαζω" προπονητικες εβδομαδες με αρκετα χιλιομετρα αλλα σε σχεση με τις προηγουμενες χρονιες εχω κανει λιγοτερες πραγματικα μεγαλες προπονησεις και λιγοτερες υψομετρικες. Ενω λοιπον νιωθω καλα  αντιλαμβανομαι οτι στις δυσκολες αναβασεις αυτου του αγωνα. πιθανοτατα θα φανει η ελλειψη βουνου όπως και το ... βαρος το οποιο παρα την πολυ προπονηση δεν λεει να κατεβει εστω στα συνηθη καλοκαιρινα επιπεδα.
Στο μεταξυ στη μαραθωνια διαδρομη δεν τρεχουμε παρα πολλοι δρομεις αλλα βλεπω πολλους απο τους γρηγορους αθλητες και  αναμενεται ενας πολυ ωραιος αγωνας, φανταζομαι με το ωραιο κλιμα που παντα εχει ο συγκεκριμενος αγωνας. Ο καιρος θα ειναι μαλλον πιο ζεστος απο οτι θα επιθυμουσαμε αλλα  ειναι μαλλον φυσιολογικο για αυτην την περιοδο και σχεδον παντα ετσι θυμαμαι τον καιρο στο Alpamayo trail.Οπως και να εχει θα προσαρμοστουμε και οι πηγες της Παρνηθας να ειναι καλα να μας δροσιζουν.
Ως προς του αλλους αγωνες, αποφασισα (με βαρια καρδια) να μην παω Ζηρεια καθως ειναι πολυ κοντα στον κυριακατικο αγωνα  και προτιμω να κρατησω λιγο τον εαυτο μου και να μπορεσω να κανω μερικες μεγαλες προπονησεις απο αυτες που χρειαζονται για τις Αλπεις. Σε αγωνα ξερω οτι ειναι απιθανο να κρατηθω σε προπονητικο ρυθμο οποτε δυστυχως Ζηρεια στην επομενη ευκαιρια.

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Alexander the Great Marathon

Τελικα τα πολλα χιλιομετρα στους τρεις πρωτους μηνες της χρονιας υπερισχυσαν της σχετικης ελλειψης σε γρηγορες προπονησεις και ετσι ο μαραθωνιος στεφθηκε με απολυτη επιτυχια καθως για πρωτη φορα κατεβηκα τις τρεις ωρες σε ενα μαραθωνιο: 2 ω 58' 12''.
Πανω απο ολα βεβαια περασα ενα ομορφο τριημερο στη Θεσσαλονικη παρεα με πολλους φιλους. Η απεργια της Παρασκευης μας εδωσε μια εξτρα μερα εξορμησης και ετσι Παρασκευη βραδακι ψαχναμε ματαια για παρκαρισμα στο κεντρο της πολης οπου μας φιλοξενουσε μια αγαπημενη μου θεια. Συγκινητικη ανταμωση μετα απο καιρο ωραιο φαγητο και ξεκουραση. Το επομενο πρωι στο Καυτανζογλειο  για τα νουμερα και μετα βολτα στο κεντρο. Συναντηση με πολλους  συναδελφους δρομεις. Ξεκουραση το μεσημερι και μετα καφε με καλους φιλους αναμεσα τους και Αθηναιους που σπανια βλεπω στην πολη μας. Η παρεα μεγαλωνει μεχρι που κοντευουμε να καταλαβουμε ολοκληρο το καφε. Λιγο πριν τη δυση αποφασιζω να λυτρωσω την καλη μου απο την δρομικη μας συζητηση με μια βολτα στην υπεροχη αυτην την ωρα παραλιακη. Για δειπνο συναντιομαστε με τη Γεωργια Μητσιου.  Μετα την ωραια και γεματη ημερα, ξεκουραση. Ξυπνημα νωρις και με τον καφε η θεια μου επισημαινει τον Βαρδαρη που εχει σηκωθει κατα τη διαρκεια της νυχτας. O Λευκος Πυργος οπου περνουμε τα λεωφορεια για την εκκινηση δεν ειναι ουτε πεντα λεπτα τρεξιματακι απο το σπιτι και η διαδρομη για την Πελλα συντομη. Βλεπω την ατελειωτη πεδιαδα και καταλαβαινω οτι δεν θα εχει και πολλα ενδιαφεροντα σημεια η διαδρομη αλλα δεν πρεπει να εχει και μεγαλες δυσκολιες. Και πραγματι δεν εχει σχεδον καμια. Ο σχετικα λιγος κοσμος δινει τη δυνατοτητα να ξεμπλοκαριστεις πολυ γρηγορα απο τους πιο αργους αθλητες και η κατηφορα του πρωτου χιλιομετρου βοηθαει να βρεθεις αμεσα στον επιθυμητο ρυθμο χωρις ιδιαιτερη καρδιοαναπνευστικη επιβαρυνση. Παροτι δεν ήμουν (οπως εγραφα και στο προηγουμενο ποστ) πολυ σιγουρος για το αν μπορω να παω κατω απο τρεις ωρες ειχα αποφασισει να κινηθω σε αυτον τον ρυθμο και να τον κρατησω οσο γινεται. Πριν το 10ο χιλιομετρο αρχιζω να τρεχω παρεα με τον Παναγιωτη απο την Πατρα, ο οποίος εχει τον ιδιο στοχο. Παντα βοηθαει η καλη παρεα. Η μονη δυσκολια του αγωνα ειναι ο αερας ο οποίος κατα τοπους ειναι αρκετα δυνατος και κοβει αρκετα την φορα. Το θετικο βεβαια του αερα ειναι οτι κραταει τη θερμοκρασια μας σε καλα επιπεδα παρα την εντονη ηλιοφανεια.  Ο Παναγιωτης ειναι καλυτερα ...διαβασμενος απο εμενα και ελεγχει  τα περασματα μας. Περναμε ημιμαραθωνιο περιπου μισο λεπτο παραπανω απο το στοχο
                                    με τον Παναγιωτη στον ημιμαραθωνιο (φωτο:http://beebbc.blogspot.com/2011/04/6-fotographs-6th-international-marathon.html)

Στο 30 ειμαστε λιγα δευτερολεπτα ακομα πιο αργοι. Εκει του λεω ότι ηρθε η ωρα να δωσουμε οτι εχουμε και προσπαθω να ανοιξω λιγο. Μου βγαινει και κινουμαι για αρκετη ωρα κοντα στα 4'/χλμ. Δεν ειμαι ανετα αλλα βλεποντας οτι πλησιαζω εντος στοχου τονώνομαι ψυχολογικα και δεν κοβω.Ευτυχως σε αυτο το τελευταιο κομματι ο αερας εχει ερθει στην πλατη μας και βοηθαει. Παραλιακη, οχι πολυς κοσμος αλλα οσος υπαρχει ειναι ιδιαιτερα υποστηρικτικος, παρα τα θρυλουμενα για τους αδιαφορους σαλινοκιους που πινουν τον καφε τους. Βλεπω πιο μπροστα μου να τρεχει ο φιλος Θανασης Κανελοπουλος, τον καταλαβαινω απο το στυλ τρεξιματος αλλα ειναι αδυνατο να τον φτασω. τερματιζω πολυ ιακανοποιημενος λιγα δευτερα πισω του. Ο Παναγιωτης με τον οποιο τρεξαμε μεγαλο διαστημα μαζι χανει το τριωρο για καποια δευτερολεπτα αλλα κανει προσωπικο ρεκορ. Η Νατασα και η θεια μου με υποδεχονται στον τερματισμο.


 με την θεια Ευδοξια στον τερματισμο

Η συνεχεια ηταν οικογενιακη. Ψαρακι στα "κουμπαρακια" και ωραιες οικογενιακες ιστοριες απο τη Θεια, βολτα στην Ανω Πόλη και στο Σειχ Σου και μια τελευταια βολτουλα με την καλη μου στη νυχτερινη Θεσσαλονικη. Δευτερα πρωι δυστυχωςη ωρα της επιστροφης, κατευθειαν στη δουλεια. Επιστροφη παντα δυσκολη μετα απο ενα  τοσο ομορφο και "γεματο" τριημερο



πολλες φωτο απο τον μαραθωνιο της Θεσσαλονικης στο : runningnews.gr  και στο http://www.my-studio.gr/index.php?option=com_phocagallery&view=categories&Itemid=69


Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Eτοιμος για Σαλονικη

Με αγωνα σε ασφαλτο θα ξεκινησει εφετος η αγωνιστικη χρονια. Παρασκευη λοιπον ξεκιναω για τη συμπρωτευουσα  για να τρεξω στον μαραθωνιο της πόλης. Η προπονηση μεχρι στιγμης δεν εχει παει καθολου ασχημα. Δεν προσανατολιστηκε βεβαια τελειως στην ασφαλτο και σαφως υπαρχει ακομα ελλειμμα εκρηκτικοτητας λογω του βουνου και των πολλων αργων χιλιομετρων αλλα δεν μπορω να εχω κανενα παραπονο ως προς τα χιλιομετρα. Χωρις να νιωθω οτι εχω υπερβαλλει και με διαλλειματακια "τεμπελιας" χαρις στην απουσια τραυματισμων, το προπονητικο ημερολογιο εφτασε να  δειχνει  σχεδον 500 χιλιομετρα περισσοτερα απο το "καλο" 2009 και τουλαχιστον 800 απο την περσινη χρονια που δεν ειχε ξεκινησει καλα.. Παρα τα πολλα χιλιομετρα βεβαια το βαρος μου ειναι πρωτη φορα τοσο μεγαλο σε αγωνα οποτε μαλλον εκανα και προσωπικο ρεκορ στο φαγητο
Ως προς το στοχο μου για τον αγωνα τωρα, θα ηθελα να ειμαι σε κατασταση να δοκιμασω πρωτη φορα να κατεβω τις 3 ωρες αλλα παροτι οι λιγες σχετικα γρηγορες προπονησεις δεν πηγαν καθολου ασχημα, ειναι απιθανο να ειμαι ετοιμος για κατι τετοιο. Μαλλον θα προσπαθησω να κινηθω σε ρυθμο λιγο πανω απο 3 ωρες και βλεποντας και κανοντας.
Ο καιρος δειχνει καλος, καλους φιλους θα συναντησω εκει οποτε ηδη ανυπομονω για το ταξιδι.

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Ο Φλεβαρης και αν φλεβισει.

Αυτο σκεφτομουνα την Παρασκευη στον Υμηητο καθως ειχα καθαρα την αισθηση οτι δεν ετρεχα μια ηλιολουστη χειμωνιατικη μερα αλλα μια δροσερη ανοιξιατικη. Η φυση εχει αρχισει ανεπαισθητα αλλα χαρακτηριστικα να αναδυει   τις γνωστες ανοιξιατικες μυρωδιες της, τα μπουμπουκια στις αμυγδαλιες εχουν σκασει, ως και γυρη ειδα να τιναζεται στο ελαφρυ αερακι.
Η φυση λοιπον αρχιζει να μπαινει στην ωραιότερη (και πιο "ξεσηκωτικη") φαση της και οπως καθε τετοια εποχη τα τελευταια χρονια η προπονηση εχει αρχισει να εντεινεται. Απο αυτην την αποψη η αρχη της χρονιας ηταν για εμενα πολυ καλη, η καλυτερη τα τελευταια χρονια. Ο Ιανουαριος βγηκε με τα περισσοτερα χιλιομετρα για αντιστοιχο μηνα απο τοτε που κραταω αρχειο και το ιδιο φαινεται να κυλαει και ο Φεβρουαριο και ολα αυτα λογω της απουσιας τραυματισμων, σοβαρων τουλαχιστον. Οπως καθε χρονο τετοια εποχη ειναι η ωρα να γκρινιαξω και για τα κλασικα "χειμωνιατικα κιλα" που εχω φορτωθει παλι και παρα τα πολλα φετινα χιλιομετρα δυσκολευομαι να ...αποχωριστω. Ειναι φανερο οτι οσο μεγαλωνω η διαδικασια να χασω αυτα τα κιλα γινεται και δυσκολοτερη αλλα αρνουμαι, ακομα, να μπω σε διαδικασια συνεχους ελεγχου του βαρους. Την απολαυση του φαγητου και του κρασιου δεν σκοπευω να την χασω οποτε μαλλον χρειαζεται...ακομα περισσοτερη προπονηση :-)
Τελος ειναι μαλλον καλυτερα να μην γραφω πια για τα σχεδια της χρονιας καθως εφετος αλλα γραφω στο ενα ποστ και αλλα κανω αμεσως μετα. Καπως ετσι "βρεθηκα" στη λιστα και για το φετινο Olympus Marathon. Μετα απο τρεις συνεχομενες χρονιες εχασα τον περσινο αγωνα αλλα εφετος παροτι ειχα πει οτι παλι δεν θα παω δεν καταφερα να αντισταθω. (ναι εγω μιλαω για οικονομια αγαπη μου αλλα τι να στοιχισει ενα ταξιδακι;)  Μαζευονται ετσι 3 ορεινοι μαραθωνιοι σε εναμιση μηνα αλλα φανταζομαι (και ελπιζω) ότι θα ειναι ενταξει.

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

2011

Ηρθε η ωρα για τους στοχους του 2011. και για να συνεχισω απο το τελος του προηγουμενου ποστ οι στοχοι δεν θα περιλαμβανουν κατι καινουριο αλλα μαλλον θα θυμιζουν την αρχη αυτου του blog. Το οποίο σημαινει κεντρικος φετινος στοχος ειναι και παλι τo Utmb. Η αληθεια ειναι οτι το αρχικο πλανο ηταν να μεινω εφετος Ελλαδα λογω οικονομικων κυριως λογων. Ηδη επεξεργαζομουνα στο μυαλο μου την προοπτικη του Σπαρταθλου, το οποίο αν και δεν ειναι ο τυπος αγωνα που προτιμω, ειναι ομως οπωσδηποτε μια προκληση. Ο Γιαννης ο Γερμακοπουλος ομως ειχε υποσχεθει στο γιο του και σε εμενα  μια εκπληξη και αυτη οπως αποκαλυφθηκε ηταν να μας δηλωσει την τελευταια ημερα των δηλωσεων στο Mont Blanc χωρις καν να το ξερουμε. Όπως φαινεται δεν θελαμε και πολυ για να ...παρασυρθουμε και την τρελα της τελευταιας στιγμης ακολουθησε και ο Βαγγελης ο Μπακας. Μαζι με την Γεωργια και τον Βαγγελη απο την περσινη παρεα των Πυρηναιων  δημιουργειται μια πολυ ωραια παρεα. Προφανως στοχος θα ειναι να παω καλυτερα απο το 2009 αλλα αυτο ειναι κατι που θα φανει αργοτερα μεσα στην προετοιμασια.
Περα απο τον κεντρικο αυτο στοχο δυσκολευομαι να αποφασισω ποιους αγωνες θα κανω εφετος. Το θεμα ειναι οτι εχω αποφασισει να κανω λιγο οικονομια και αγωνες που πολυ ευχαριστιεμαι οπως ο Ολυμπος και ο Κενταυρος απαιτουν ταξιδι που δεν βγαινει πια και πολυ οικονομικα.
Ετσι ειναι πολυ πιθανο να περιοριστω σε αγωνες κοντα στην Αθηνα οι οποιοι ουτως ή αλλως πληθαινουν και προσφερουν αρκετες επιλογες. Ετσι φανταζουν πολυ πιθανοι το Alpamayo trail στη μεγαλη διαδρομη και ο αγωνα στη Ζηρεια. Στα υπόψη  και καποιοι αγωνες του Athens mountain cup ετσι γαι την πλακα της παρεας και λιγη ταχυτητα. Παντως μαλλον θα ξεκινησω με εναν αγωνα δρομου, το μαραθωνιο της Θεσσαλονικης μιας και  εχω κανονισει να ανεβω με εναν καλο φιλο. Θα ηθελα να προσπαθησω για ενα γρηγορο μαραθωνιο κατω απο 3 ωρες αλλα δεν μπορω να ειμαι πια συνεπης με τις γρηγορες προπονησεις που αυτος απαιτει και τις προπονησεις δρομου. Δεν αντιστεκομαι στον πειρασμο του Υμηττου οπως τον βλεπω καθε πρωι διπλα μου οποτε μαλλον θα κανω απλως τον αγωνα μου και οτι βγει. Ειχα στο μυαλο και το 100αρι στο Αλεποχωρι αλλά αφου ναυαγησε το Σπαρταθλο και ξεμυαλιστηκα παλι με το βουνο μαλλον "καιγεται"  και αυτο. Τέλος σκεφτομαι να επιχειρησω παλι το να κανω 2 αγωνες 100 μιλιων σχετικα κοντα οπως περυσι "κατεβαινοντας" και στο Rout αλλα αυτο θα φανει πιθανοτατα απο την κατασταση μου μετα το Utmb. Η "προσωπικη υπερβαση" που εγραφα στο προηγουμενο ποστ μπορει να αναβαλεται (για του χρονου...ελπιζω) αλλα απο οτι φαινεται εχει ξεκινησει μια ακομα ενδιαφερουσα χρονια, χωρις τραυματισμους ελπιζω.

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

ανασκοπηση 2010

Προσωπικη ανασκοπηση εννοειται οπως προσωπικο ειναι σε συντριπτικο βαθμο και το υλικο σε αυτο το blog. Περιεργη δρομικη χρονια για εμενα το 2010. Ξεκινησε με τραυματισμους και πολυ λιγα χιλιομετρα αλλα τελειωσε με περιπου τα ιδια συνολικα χιλιομετρα με το, πολυ καλο, 2009 (περιπου 3350). Περιεργη και απο πλευρας αγωνων αφου ειχε λιγους αγωνες αλλα ιδιαιτερα μεγαλους και δυσκολους. Ο μονος "μικρος" ορεινος αγωνας που εκανα ηταν ο Παρνασος. Κατα την ανοιξη καταφερα να ανεβασω χιλιομετρα ετσι ωστε να ανταπεξελθω, εστω και με πονο στο τελος, στον Ολυμπιο δρομο, τον οποιο δεν ηθελα να χασω καθως θα επρεπε να περιμενω αλλα δύο χρονια για να προσπαθησω.


χωρις αλλο αγωνα εφτασα στα τελη Αυγουστου οποτε ταξιδεψα στα Πυρηναια  για μια ακομα πολυ ομορφη εμπειρια.

γυρνωντας ενοιωθα  πολυ καλα οποτε δοκιμασα αυτο που φοβομουνα περυσι, δηλαδη ενα δευτερο ultra κοντα στο προηγουμενο ιδιαιτερα καθως δεν ηθελα να χασω την ευκαιρια να συμμετασχω στο πρωτο trail 100miler στην Ελλαδα. Για κλεισιμο ο επετειακος Κλασικος μαραθωνιος της Αθηνας.
Σε γενικες γραμμες ολες μου οι προσπαθειες ηταν σχετικα καλες χωρις κατι όμως ιδιαιτερο και αυτο μαλλον οφειλεται απο τη μια στην οχι πολυ καλη αρχικη προπονηση, στο οτι δεν καταφερα όπως περυσι να χασω όλα τα κιλα που...παραδοσιακα παίρνω το χειμωνα αλλα και το οτι θεωρω οτι ηταν λογικο τα πρωτα χρονια που ασχοληθηκα με το τρεξιμο να εχω μεγαλη και αποτομη βελτιωση αλλα σιγα-σιγα και καθως μεγαλωνω τα περιθωρια βελτιωσης συνεχως στενευουν. To θετικο στοιχειο παντως ειναι η ο τροπος που βλεπω το σωμα μου να αντιδραει στους μεγαλους αγωνες ακομα και σε μικρη σχετικα αποσταση μεταξυ τους και αυτο βοηθαει στο να ευχαριστιεμαι ακομα περισσοτερο τους αγωνες. Με τρεις ορεινους αγωνες 100 μιλίων "κατω απο τη ζωνη μου" (που θα λεγανε και τα αμερικανακια) και εναν ακομα μεγαλυτερο (αν και όχι απολυτα trail) νοιωθω μεγαλυτερη αυτοπεποιθηση και σιγουρια απεναντι στην αποσταση. Το ακομα πιο θετικο ειναι οτι μεσα απο αυτους τους αγωνες εκανα ακομα πιο πολλους και καλους φιλους.
Τωρα ειναι καιρος για τους στοχους του 2011. Ιδανικα θα χρειαζομουνα ενα νεο μεγαλο στοχο που να αποτελει προσωπικη υπερβαση όπως ηταν το Vft το 2008 και το Utmb το 2009 αλλα πιθανοτατα αυτο δεν θα γινει ουτε εφετος. Μετα την Τριτη μαλλον θα ειμαι πιο ετοιμος για οριστικες αποφασεις.