Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

Τελευταια προκληση (για εφετος ... μαλλον)

Στο πλαισιακι, δεξια στο σαϊτ, με τους αγωνες του 2010  απο νωρις ειχα βαλει και το Rout. Αν με ρώταγε καποιος στο 100ο χιλιομετρο του αγωνα στα Πυρηναια αν τελικα θα δηλωνα σε αυτον τον αγωνα πιθανοτατα δεν θα του απαντουσα καθολου ευγενικα, στην καλυτερη θα ημουν απολυτα αρνητικός. Ο καλος, όμως τερματισμος και η γρηγορη (ελπιζω οχι φαινομενικα) αποκατασταση μου εβαλε ξανα "κακες" ιδεες στο μυαλο και τελικα δεν αντισταθηκα να δηλωσω στον πρωτο ορεινο αγωνα 100 μιλιων στην Ελλαδα.
Υπεροχη περιοχη, οπως θυμαμαι απο το Vft το 2008 και μια νεα προκληση  καθως μπορει να μην εχει τις ... ατελειωτες ανηφορες και κατηφορες των Αλπεων και των Πυρηναιων αλλα εχει καποια ιδιαιτερα στοιχεια περιπετειας. Βασικοτερο ειναι οι λιγοι σταθμοι, μολις 6, σε ολοκληρο τον αγωνα. Ειναι ακομα η μεγαλη απομόνωση του αθλητη καθως συμμετεχουν λιγοι αθλητες οι οποίοι γρηγορα θα διασκορπιστουν ενω δεν υπαρχουν, σχεδον καθολου, κατοικημενοι οικισμοι στη διαδρομη. Στην περιοχη υπαρχουν αρκουδες και λυκοι, ενω ερητηματικο ειναι και ο καιρος καθως ειναι πολυ μεγαλη η πιθανοτητα βροχής αυτήν την εποχη.
Ως προς τις λιγες στασεις υπαρχει το θετικο της υπαρξης πολλων νερων στην περιοχη. Ελπίζω οτι θα καταφερω να τα εκμεταλλευτω γιατι δεν σκοπευω να κουβαλαω τεραστιες ποσοτητες νερου πάνω μου. Θα χρειαστουν βεβαια επαρκεις ποσοτητες σε ενεργειακα σκευασματα αλλα αυτα εχουν μικροτερο ογκο και βαρος. Η απομονωση δεν νομιζω να με επηρεασει πολυ. Εχω κανει πολλες μοναχικες προπονησεις, πολλες απο αυτες βραδινες και νομιζω εχω την ψυχολογια να αντιμετωπισω τετοιες καταστασεις ενω δεν θεωρω πραγματικη απειλη τα ζωα του δασους φτανει να μην ... γαυγίζουν. Τα δυο θεματα που με προβληματιζουν καπως ειναι ο καιρος και κατα πόσο το σωμα μου ειναι ετοιμο να αντιμετωπισει την αποσταση τοσο συντομα μετα απο εναν αναλογο αγωνα. Για τον καιρο μπορω μονο να ελπιζω και να εχω τον καταλληλο ρουχισμο. Τώρα ως προς το αν θα αντεξει  το σωμα ειναι το μεγαλο στοιχημα. Επειδη πολυ γκρινια εχω ριξει εφετος  πρεπει να παραδεχτω οτι μεχρι στιγμη νιωθω πολυ καλα μετα τα Πυρηναια. Τολμω να πω (με φοβο μην διαψευστω πικρα) καλυτερα απο οτι εχω νιωσει  ολη τη χρονια. Οι περισσοτερες απο τις προπονησεις τον τελευταιο καιρο ηταν πραγματικη απόλαυση και συνηθως γρηγοροτερες και πιο ανετες απο οτι περιμενα. Πριν δυο περιπου εβδομαδες ενιωσα στο φορτε και συνεχιζω να νιωθω ωραια. Το στοιχημα ομως ειναι πως θα νιωθω μετα τα 60 πρωτα χιλιομετρα και κατα πόσο θα βγει κουραση απο τον προηγουμενο αγωνα και σε πιο βαθμο. Ειναι και αυτο ενα απο τα αινιγματα που θα κανουν τον αγωνα μου ενδιαφεροντα...ελπιζω.