Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

σε τέσσερις ημερες στη Νεμέα!!!

ο τιτλος τα λέει ολα και τα θαυμαστικά μπαίνουν κυρίως γιατι δυσκολεύομαι να το πιστέψω. δυστυχως εφετος η κατάσταση μου δεν εχει καμία σχέση με την περσινη πολυ καλη κατάσταση και η αγωνία μου εφέτος δεν εχει αυτή τη γλυκια αίσθηση του άγχους για το καινουριο αλλα και της ανυπομονησίας όσο το φόβο ότι δεν είμαι έτοιμος για αυτόν τον αγώνα. ας ειναι όμως, δεν μπορείς πάντα να εισαι στην καλύτερη κατάσταση.
πριν δύο εβδομαδες έκανα και το τελευταίο "μεγάλο". απο το 20ο χλμ πονουσε η γάμπα αλλά εγω έκανα αλλα σχεδον 30. μετα δεν μπορούσα να κουνησω το πόδι. εξυπναδες!!! ευτυχώς ο χειροπράκτης ο Περικλής με καθησύχασε οτι προλαβαίνω και με "εδεσε" με λίγη μπλε ταινία (kinesio tape)ετσι για να ... ειμαι στη μόδα. καπως ετσι μοδατος βλεπω να πηγαινω και στον αγωνα.
παντως τωρα τα ποδια μου ειναι πολυ καλυτερα και ειμαι έτοιμος να μπω στον αγωνα και να τον ευχαριστηθω. στην πραγματικότητα αυτό που με τρομάζει περισσότερο ειναι η μεγάλη διάρκεια της ασφάλτου παρα η συνολική απόσταση. υπάρχει εξάλλου σε αυτόν τον αγώνα το υπέρτατο δόλωμα για να συνεχίσεις: τερματισμός στην αρχαία Ολυμπία. δεν ειναι λίγο!
οποτε τερμα οι γκρίνιες, θετικές σκεψεις και ...φυγαμε.

Κυριακή 16 Μαΐου 2010

Μονοπατι Παρνασου.

πηγα επιτελους και στον πρωτο αγωνα εφετος. πάντα είναι ωραία η αίσθηση του αγωνα ιδιαίτερα οταν εχω πολυ καιρό να τρεξω. είχα και καλη παρέα. τον φίλο και συνάδελφο στη δουλεια, τον Μάνο ο οποίος με φιλοξένησε στο σπίτι του στη Γραβιά. ο Μάνος είναι έμπειρος αθλητής του παραπέντε αλλά εσχάτως έχει μυηθεί και στο τρέξιμο και ιδαίτερα το ορεινό. δυστυχως το Σαββατοκύριακο αρχισε αργα το Σάββατο αφού μέχρι το απογευμα επρεπε να βρίσκομαι στη δουλεια, πρόλαβα πάντως να πάρω κλίμα απο αγώνα το βραδάκι στην Αμφίκλεια όπου συνάντησα πολλούς φίλους συναθλητές.
την άλλη μερα ο αγώνας. ζεσταματάκι με πολλές χαιρετούρες στην πλατεία και ...φύγαμε. οι δύσκολες ανηφορες δεν άργησαν και απο νωρις αρχισα να βρίζω τα παραπανίσια κιλα που κουβαλάω εφετος και να υπόσχομαι ότι απο δευτερα κομμενο το φαϊ. αμεσως μετα ηρθε ...η ωρα του παιδιού με τη σάρα που πρέπει να κατεβεις καθετα. ξεκίνησα επιφυλακτικά αλλα αμα βρεις το ρυθμό κατεβαίνεται πολυ ωραία. μετα απο λίγο ανηφορα πάλι σε ωραίο δασος. όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε στα ψηλά αρχισε να μας βαραει και ήλιος καθώς εκανε ζεστη και ο αγωνας αρχιζε σχετικα αργά. ένα ακόμα ωραίο κομμάτι ήταν το κατηφορικό κομμάτι μεσα στο δάσος προς την άνω Σουβάλα. το σημείο όπου ετρεξα και ευχαριστήθηκα καλύτερα απο όλα σε αυτόν τον αγώνα. στο τέλος ένας εκτεθειμένος στον ήλιο χωματόδρομος από τον Πολύδροσο πίσω στην Αμφίκλεια μας εξουθενωσε αλλά η πηγή στην πλατεία μας έδωσε ξανά ζωή. ένας ωραίος αγώνας με πολλα ωραία βουνίσια κομμάτια αλλά και πολλά αρκετά γρήγορα.
η απόδοση μου βέβαια ήταν ασορτί με την κατάστασή μου και με την ελλειπή προπόνηση, μέτρια. η μάλλον πρέπει να πω πάλι καλά. το θέμα είναι ότι μετά απο καιρό πέρασα μία Κυριακή μέσα στα όμορφα βουνα, με καλη παρεα. στο φινάλε παϊδάκια στον Πολύδροσο για καλο αποχαιρετισμό.