Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

ω γλυκή μου έαρ

παει και το Πάσχα. μετα από ενα υπέροχο 4ημερο στο αγαπημενο μου μερος πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, τα Κύθηρα,τα κεφάλια παλι μέσα. ενα 4ημερο αν μη τι άλλο ... πληθωρικό. με πολυ κρεας (μου είχε λειψει λόγω νηστείας), κρασί (εντάξει και τσίπουρο)αλλά και 70 χιλιόμετρα τρέξιμο στους ανθισμενους λόφους του νησιού.
στο μεταξύ υπαρχει και μία μικρη αναπροσαρμαγή στόχων. μετα απο 3 συνεχή χρόνια δεν θα τρεξω τελικα εφετος Ολυμπο. οχι για αγωνιστικούς λόγους αλλά λόγω εξεταστικής την προηγούμενη το απόγευμα που χαλάει την τριήμερη εκδρομή. και την πρωτη φορα βεβαια είχα εξετάσεις την προηγούμενη και εφτασα στο Λιτόχωρο 01.30 ξημερώματα Κυριακής αλλά τότε υπήρχε η έξαψη της πρώτης φοράς. αυτή τη φορά, χωρίς μεχρις στιγμής ιδανική προετοιμασία, το άφησα με βαρια καρδιά. κρίμα γιατι θα μου λειψει η γιορτή αλλα ας είναι.
αποφασισα ακόμα να πάω στο μονοπάτι του Παρνασού. απο την πρωτη διοργανωση ήθελα να πάω σε αυτόν τον αγώνα και όλο κατι συνεβαινε. ηρθε μαλλον η ώρα.
το μεγάλο ερώτημα είναι αν θα είμαι έτοιμος για τον Αέθλιο. σε φορμα για καλο χρονο δεν νομιζω οτι προλαβαίνω να είμαι αλλά ευτυχώς η προπόνηση έχει πια μπεί σε καλο ρυθμό, τα πόδια μου είναι σε σαφώς καλύτερη κατάσταση, και νομιζω προλαβαίνω να ετοιμαστώ για μία αξιοπρεπή παρουσία. βεβαια οταν συνανταω πολυ ασφαλτο στα long run, ακόμα υποφερουν τα πέλματα μου αλλα νομιζω με λίγες ακόμα μεγάλες γερες προπονήσεις θα ... ερθουν παλι στα ισια τους. θα πληρώσω λοιπόν μεχρι την τεταρτη που είναι η διορία γιατί δεν θελω να περιμένω πάλι 2 χρονια για αυτόν τον αγώνα.
νοιώθω τυχερός που τα πόδια μου συνήλθαν πανω στην ωρα για να χαρώ την άνοιξη στα μονοπάτια