Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

Ανέβηκα στη ζυγαριά

Ανεβηκα στη ζυγαρια και με εζωσαν τα φιδια… είναι αληθεια ότι το φαγητο μου το τρωω ολο. Και στο κρασακι με παρεα ποτε δεν αντιστεκομαι. Ας είναι καλα τα χιλιομετρα τρεξιματος που δεν ειμαι υπερβαρος. Το τελευταιο διαστημα που ετρεχα λιγοτερο λογω ενοχλησεων στο γονατο ειχα αρχισει να αντιλαμβανομαι το σωμα μου… να αλλαζει, αλλα επιμελως απεφευγα να ανεβω στη ζυγαρια. Κάθε φορα που τρεχω σε έναν αγωνα σκεφτομαι του χρονου θα ερθω εδώ τοσα κιλα λιγοτερα και θα δεις τι θα κανω αλλα φευ…λιγο να ξεχαστω παλι τα παιρνω πισω. Όχι ότι πειραζει και πολύ. Επαγγελματιας δεν ειμαι και δεν σκοπευω να κοψω ολες τις απολαυσεις για το τρεξιμο αλλα να τοσα χλμ και κοπος να φυγουν κάποια κιλα και να γυρνανε τοσο ευκολα είναι λιγακι σπασιμο… καταραμενη ηλικία…. Δεν είναι και καταστροφη στο κατω- κατω. Όχι συμφωνα και με τον Jurek
Τωρα γιατι τα γραφω όλα αυτά; Μαλλον για να τα βλεπω μπας και συγκρατηθω λιγο στο φαγητο τωρα που ζυγωνει η … αγωνιστικη περιοδος. Τελος παντων τωρα που ζεσταινει ο καιρος και ανεβαινουν και τα χιλιομετρα κατι θα γινει, καποια κιλα παλι θα φυγουν. Το χειμωνα παλι θα ξεκινησω με σιγουρια ότι «εφετος δεν την παταω» και παλι λιγα κιλακια θα τα βαλω. Η ζωή μου κυκλους κανει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου