προπόνηση στα Κυθηρα με φωτογραφική.

Πολλές φορές βλέπω στο ιντερνετ φωτογραφίες απο προπονήσεις ή αγώνες και μου αρεσει πολυ να τις χαζεύω αλλα ποτε δεν το είχα επιχειρήσει μεχρι τώρα. Παλαιότερα ειχα πολυ καλη σχέση με τη φωτογραφία (μεχρι και σκοτεινο θάλαμο είχα στα είκοσι μου) αλλα τελευταία δεν την εξασκούσα με τον ιδιο ζήλο. Αν προσθεσουμε το γεγονός ότι προτιμώ να τρεχω με όσο λιγότερο βαρος γίνεται και με ελάχιστες στασεις γινεται καλύτερα αντιληπτό γιατι δεν το είχα κανει. τελικά η ευκαιρία δοθηκε με την αγορα μίας καινουριας, ευχρηστης και ελαφριάς, φωτογραφικής μηχανής την οποία χρησιμοποίησα στην τελευταια μου προπόνηση στο νησί. Έτσι παρακάτω παρουσιάζονται μερικά απο τα μερη στα οποία τρεχω στο βόρειο τμήμα των Κυθήρων. Το θετικό με τις διαδρομες που κάνω στο βόρειο τμήμα είναι ότι απολαμβάνεις θεα τόσο της πλευρας του Αιγαίου, όσο της πλευρας του Ιονίου αλλά και των ακτων της Πελοποννήσου και του Καβου Μαλια. Δυστυχως στο νησι εχουν μείνει λίγα μονοπάτια ενω εχουν πληθυνει οι ασφαλτινοι και οι χωματινοι δρομοι. κυριως λοιπόν κινούμαι σε χωματινους δρόμους και σε ένα γειτονικό "βουναλακι", με όχι πανω απο 400 μετρα υψόμετρο αλλα με ενα  ωραίο δασος. Αφετηρία ειναι το χωριό του Καραβα, όπου ειναι και το εξοχικό της οικογένειας.

Βγαίνοντας απο τον Καραβά προς τα βόρεια. Το χωριό έχει πολυ πρασινο και η αρχή ειναι ιδανική.

...λιγο πιο βόρεια όμως το τοπίο θυμίζει ...αμερικάνικη δύση

ένα απο τα λίγα μονοπάτια οδηγεί στο φάρο ή "φανάρι" για τους ντόπιους

                       Το Φανάρι

                      η θέα προς τα βορειο - δυτικά...

                  και προς τα βορειο- ανατολικα

             πίσω και βουρ για το βουνό.
             εδω καποτε πρεπει να εφτανε η θάλασσα.
             εχει και κοχυλακια στον βραχο

 

όταν τρεχεις μόνος σου ασχολεισαι υπερβολικά με τον ... εαυτό σου

αντι για το συνηθη δρόμο προς το βουνο πηρα ενα πιο άμεσο και απότομο "μονοπατόδρομο" (που θα έλεγε και ο Λάζαρος) προς την...

κορυφογραμμή, που δεν σημαινει και τελος της ανηφορας   

ο ήλιος βαραει στην πολυ φαρδια αντιπυρικη ζώνη και με τους ευκάλυπτους νομιζεις ότι βρισκεσαι σε έρημο στην... Αυστραλία

                  αλλα σε αποζημιώνει η θέα

ώρα να αφήσω την κορυφογραμμή για να κατέβω προς το δάσος δυτικά.

δοκιμάζω ένα χωμάτινο δρόμο που είχα υπόψιν εδώ και καιρό αλλά όπως συμβαίνει πολλές φορές βγάζει σε αδιέξοδο, με θέα όμως στο Ιόνιο.

γυρνάω στα γνωστά.

Ο αγαπημένος μου δασικός δρόμος στο βουνό. Mία τραβέρσα 3 χιλιομέτρων μέσα στη σκιά

φεύγοντας από το Γερακάρι, το χωριό που βρίσκεται πάνω στην κορυφογραμμη...

ώρα για τον κατήφορο της επιστροφής στο χωριό (στο μέσο περιπου της φωτό).

                  και η αφιξη στο σπιτι.

Πλάκα είχε η προπόνηση με τη φωτογραφική. προσπάθησα να κάνω όσο το δυνατό λιγότερες στάσεις και οι περισσότερες φωτό ειναι τραβηγμένες εν κινήσει. στα βιντεάκια βεβαια η σταθερότητα είναι ενα θεμα αλλα τελος πάντων. Ισως συντομα επιιχειρήσω κατι ανάλογο με τα αγαπημενα μου μονοπάτια στον Υμηττό.



http://picasaweb.google.com/nikospetros/201002#