Anton Krupicka

οταν ξεκινησα να τρεχω στο βουνο αρχισα να ξαχνω σχετικα με το νεο μου χομπυ στο διαδικτυο και συχνα επεφτα πανω στα blogs των αμερικανων ultra trail runners. αυτα ηταν για εμενα μια πολυ χρησιμη πηγη πληροφοριων. περισσότερο απο ολα με ειχε εντυπωσιασει ενας δρομεας που κατεγραφε ατελειωτα χιλιομετρα στα βουνα του Κολοραντο: ο Anton Krupicka. το λιτο και μινιμαλιστικο υφος του, ο τροπος που αντιμετωπιζει το τρεξιμο, η φυσιογνωμία του ακομα και το ονομα του blog (Riding the Wind) μου αρεσαν πολυ. νεος σε ηλικια, προκειται για εναν δρομεα με πολλες ιδαιτεροτητες. προσπαθωντας να κανει την προπονηση του οσο το δυνατο πιο "φυσικη" κανει καποιες προπονησεις ξυπολητος ενω συνηθιζε να "εγχειριζει" τα παπουτσια του κοβοντας τις σολες καθως τα ηθελε flat και τα εβρισκε πολυ "προστατευτικα". τα περσινα του training log καταγραφουν εβδομαδες με περισσοτερα απο 200 μιλια τρεξίματος σε ορεινο πεδίο, υπερβολη που του στοιχισε καμποσους τραυματισμούς. περυσι ετοιμαζοτανε για το western states το οποιο αναβληθηκε λογω πυρκαγιων και λογικα αυτος θα ειναι και ο φετινός του στοχος. δυστυχως τελευταια ποσταρει ολο και λιγοτερο. τα trailer παντως απο το ντοκυμαντερ που εχει γυριστει απο την προπονηση του στο Κολοραντο σε κανουν να θελεις να βγεις καταυθειαν για τρεξιμο στο βουνο

alpamayo trail race

την κυριακη 18 Μαϊου ετρεξα για 3η συνεχόμενη χρονια στον αγωνα που διοργανωνει το alpamayo στην Πάρνηθα. καθε χρονο ευχαριστιεμαι ιδιαιτερα το συγκεκριμενο αγωνα. αυτος είναι και ο λογος που τελικα αποφασισα να τρεξω παρα το γεγονός οτι το σκεφτηκα αρκετα λογω της κουρασης απο τον Κένταυρο και τις προπονησεις. και δεν το μετανιωσα για μια ακομα φορα.

εκκινηση (φωτό www.dromeasclub.gr)

8 η ωρα το πρωι ο Γιαννης και η Τατιανα με μαζεψαν απο την Καισαριανη με προορισμο το Κατσιμιδι. φτασαμε εγκαιρα για να μην στηθούμε σε μεγαλες ουρες για τα νουμερα και στη συνεχεια απολαυσαμε την όμορφη ατμοσφαιρα του αγωνα .

με τον Γιαννη χαμογελαστοι και ...στεγνοι πριν τον αγωνα (φωτο Τατιάνα Μιχαλου)

ενα μεγαλο παρτυ. και όπως παντα η παρεα υπεροχη. ετσι εξηγείται το γεγονός οτι κοντα 400 ανθρωποι μαζευτηκαν να τρεξουν σε μία τοσο δυσκολη διαδρομη. γιατι η διαδρομη ειναι εξαιρετικα απαιτητικη. περα απο τα χιλιομετρα και την ανηφορα στο Ξηροβούνι το ιδιαιτερο στοιχείο ειναι η δυσκολια του μονοπατιου απο τις πολλες πετρες στην κατηφορα. όπως μου ειπε χαρακτηριστικα ο Ανεστης Αποστολιδης μπροστα σε αυτο ο Ολυμπος ειναι εθνικη οδός, και αληθεια καπως ετσι το αισθανεσαι. βεβαια τη διαδρομη την ηξερα απο περυσι και πολλα απο αυτα τα μονοπατια τα χρησιμοποιω σε προπονησεις, παρόλα αυτα δεν απετρεψα ενα σημαντικό λαθος στην επιλογη των παπουτσιων. μαλλον ειχα ξεχασει ποσο δυσκολο ηταν το μονοπατι της κατηφορας και εφετος ετρεξα με τα καινουρια μου inov-8 mudroc 280. τα παπουτσια ειναι ελαφρυα γρηγορα και με καταπληκτικο κρατημα στη σολα αλλα απλα δεν κανουν γι΄αυτο το εδαφος. ειναι τοσο μαλακα απο κατω που αισθανεσαι καθε πετρα που πατας. τωρα αυτο συνηθως δεν με πειραζει πολυ αλλα στην κατηφορα αυτου του αγωνα ήταν μια πραγματικη δοκιμασια. τρεις μερες μετα τα ποδια μου ακομα καιγανε.

με τα ομορφα ελαφρυα μου παπουτσια στο ρεμα στο ξεκινημα.
μετα αρχισαν τα ζορικα! (φωτό www.dromeasclub.gr)

σε γενικες γραμμες παντως ο αγωνας πηγε πολυ καλα για μενα. εκανα αρκετα καλο ζεσταμα και ξεκινησα τον αγωνα πιο γρηγορα απο οτι συνηθιζω ετσι ωστε δεν κλειστηκα στο πρωτο στενο ανηφορικο κομματι.
απο εκει και περα ο αγωνας κύλησε νορμαλ. η ανηφορα στο Ξηροβουνι δεν μου φανηκε πολυ δυσκολη οπως περυσι, μαλλον γιατι την ειχα ξανακανει και σε προπονηση. κρατηθηκα λιγο στην κατηφορα γιατην Κορομηλια προστατευοντας τα καπως "βαρια" ποδια μου και μετα ανοιξα στα πολυ γνωστα απο τις προπονησεις μονοπατια προς στη Μολα. με αρκετα καλο ρυθμο πηγε και η τελικη κατηφορα παρα τον πονο στις πατουσες απο τις πετρες. τελικα πηρα και μια ανελπιστα καλη θεση αφου πολλοι καλοι και πιο γρηγοροι αθλητες βρεθηκαν για διαφορους λογους πιο πισω, πιθανοτατα και λογω μη προσαρμογης στο συγκεκριμενο τερεν.

τερματίζοντας (φωτό www.dromeasclub.gr)

το πολυ θετικο ειναι οτι βελτιωσα το χρονο μου απο περυσι κατα 18 λεπτα. το οτι πηρα την ιδια θεση με 18 λεπτα πιο γρηγορο χρονο δειχνει βεβαια και την τρομερη βελτιωση που εχει στο συνολο της η κοινοτητα των δρομεων στο βουνο.

το τελευταιο μερος οπως παντα των αγωνων ειναι το καλυτερο. πηγαδακια, κουβεντα και αστεια, ο καλυτερος τροπος για αποκατασταση

δυσκολη η διαδρομη, πολλα τα απρόοπτα, γεματη η σκηνη του ερυθρου σταυρού. Ελινα και Γκαμπι κατα την ... επισκεψή τους. Η Γκαμπι δυστυχως χτυπησε αρκετα σοβαρα. Περαστικά της. (φωτο Μ. Πουλουπάτη)


κλασικο πηγαδακι με τον νικητη (με φοβερο χρονο) Αλεξανδρο Καμπουρόπουλο και τους ... Μαστροθεόδωρους, τον Λευτερη και τον Τασο. (φωτο Μ. Πουλουπάτη)



μικροι και μεγαλοι στο... παρτυ του alpamayo. (φωτο Μ. Πουλουπάτη)



Ασημίνα Συλαίου και Μαρία Πουλουπάτη στο βαθρο. (φωτο Λ. Μαστροθεόδωρος)

ευχαριστώ όλα τα παιδιά για τις φωτογραφιες
περισσοτερες φωτογραφιες στο http://www.dromeasclub.gr/Index.asp?C=73&A=5335

Κένταυρος Υπερμαραθώνιος

Την Κυριακη είχα την τύχη να τρεξω στον υπερμαραθωνιο του Πηλίου. Μια δηλητηρίαση της καλης μου την Πέμπτη το απογευμα κατεστρεψε το 3ημερο που ειχαμε κανονισει και ετσι απογευμα Σαββατου βρεθηκα να ταξιδευω μονος μου προς Πήλιο. Ηταν όμως τοσοι πολλοι και καλοι οι φιλοι που συναντησα εκει που σίγουρα δεν ένοιωσα μοναξιά. Αν υπάρχει κάτι που ευχαριστιεμαι σε αυτον τον αγωνα περισσότερο απο οτιδηποτε άλλο ειναι η παρεϊστικη χαλαρη ατμόσφαιρα που επικρατεί. ηταν εξαλλου ευκαιρια να συναντηθώ και με φιλους δρομεις απο τη βορεια Ελλαδα τους οποιους ειχα να δω απο τον Οκτώβριο στο vft. Το αλλο μεγαλο ατου αυτου του δυσκολου αγωνα ειναι η διαδρομη, η οποία στο μεγαλυτερο μερος της ειναι καταπληκτικη. Μετα απο ενα μικρο και ομορφο μονοπατι κινειται για λιγα χιλιομετρα πανω στις γραμμες του παλιου τρένου. Μια γραφικη διαδρομη που καταληγει στις πανεμορφες Μηλιες. Μετα απο λιγα χιλιομετρα η διαδρομη μπαίνει μεσα σε απιστευτα δαση με οξιες και πολλα νερα οπου νομιζεις οτι θα συναντησεις όχι δρομεις αλλα ...νεράιδες.
Στις 07.00 ακριβως η παρεα μας που αποτελούταν απο καμια 70αρια ατομα ξεκινησε απο τα Καλα Νερα.

η ωρα της εκκίνησης


Οι 4 πρωτοι (Κοτοπουλος, Ιωαννιδης, Καραχάλιος και Τσιαντος) ξεχωρισαν αμεσως. Κάπως πιο πισω βρεθηκα να τρεχω με την καλη παρεα των δυο ... Μητσων: του 'κολλητού'Δημήτρη Γερμακοπουλου και του ανεπανάληπτου Ζιαμπαρα.


εγώ (δεν με προλαβαινει η κάμερα λόγω ταχύτητας) με τους δύο Μήτσους

Μετα τις Μηλιες στην παρεα προστεθηκαν και δυο... μουργοι που οχι μονο μας κρατουσαν παρεα αλλα δημιουργουσαν και ηχητική συνοδεια με τα κουδουνια που ειχαν κρεμασμενα. Πλακα – πλακα μεινανε μαζι μας μεχρι τα Χανια.


Ο "Μητσακουλίνος" ακολουθούμενος από τον ένα μούργο


Ο καιρος ηταν πολυ καλος για τρεξιμο. Τα νερα βεβαια απο τις προηγουμενες ημερες ειχαν δημιουργησει αρκετες λιμνες και ποταμακια στους δρομους και το εδαφος ηταν γενικα πιο μαλακο απο περυσι αλλα μικρο το κακο. Τα δυσκολα ήρθαν λιγο πριν το 30ο χλμ οταν βρεθηκαμε σε ενα μονοπατι μεσα στο δασος με πολυ μαλακο χιονι το οποιο γλιστραγε. Το επομενο 1 με 1.5 χλμ ηταν ιδιαιτερα κουραστικο και μας πηρε πανω απο μιση ωρα αλλα και πολυ ενεργεια για να το περασουμε. Λιγο μετα απο αυτο το σημειο και αφου συνηλθα απο το κρυο και την κουραση ανεβασα λιγο ρυθμό. Δεν ξαναειδα αλλο δρομεα για πανω απο 35 χλμ. μεχρι τον τερματισμο. Ευτυχως εβλεπα τους υπεροχους εθελοντες και τους ανθρωπους στους σταθμους που μας στηριζανε και υλικα με την ικανοποιητικότατη τροφοδοσία αλλα και ψυχολογικα με τις παροτρυνσεις και το ζεστο χαμογελο.
χωρις τους εθελοντες δεν θα υπήρχαν αγώνες


Η διαδρομη μετα τα Χανια στο 36 χλμ και μεχρι το 62 δεν ειναι σε γενικες γραμμες πολυ απαιτητικη και αποτελειται κυριως απο ευκολους χωματοδρομους με οχι μεγαλες κλισεις εκτος απο μια οχι πολυ δυσκολη κατηφορα. Παρα την κουραση τα χιλιομετρα φευγανε με σχετικα καλο ρυθμο. Τα τελευταια 5 χιλιομετρα ειναι το κερασακι στην ... τουρτα του αγωνα. Ειδικα τα πρωτα τρία περυσι μου ειχαν φανει βασανιστηριο. Εφετος με περισσοτερη πειρα και σαφως περισσοτερες δυναμεις τα πραγματα ήταν πολύ καλυτερα και πιο ευχαριστα αλλα δεν παυει να ειναι ενα πολυ δυσκολο σημείο. Το τελευταιο χιλιομετρο πάντως ειναι ενα ωραιο καταπρασινο μονοπατι που σε βγαζει σχεδον στην πλατεία του χωριου και στο ζεστο χειροκρότημα του τερματισμού.

ο τερματισμός με φόντο τους Ιωαννίδη, Τσαντό, τον απίστευτο Καραχάλιο και την...πηγή της ζωής

το παγωμένο νερό της πηγής ακριβώς δίπλα στον τερματισμό ήταν το κατάλληλο καταπραϋντικό για τα πονεμένα πόδια μας ενώ οι διοργανωτές είχαν φροντίσει και για δυνατότητα ντους σε παρακείμενο κτίριο. ετσι ικανοποιημένοι απολαύσαμε τις επόμενες ώρες στην όμορφη πλατεία του χωριού την παρέα των φίλων δρομέων ενώ οι τερματισμοί συνεχίζονταν μέχρι αργά το απόγευμα.
αραχτοί στην πλατεία

Για τις φωτο πρεπει να ευχαριστήσω τη γλυκιά Ναταλία η οποία όχι μόνο μας περιποιήθηκε στα Χανια αλλά της"φόρτωσα" και τη μηχανή στον τερματισμό καθώς εγώ έκατσα να ξαποστάσω. επίσης τον Κώστα Παλαντζα που βρισκότανε παντού στη διαδρομή και μου εστειλε τις δικές του φωτογραφίες.
αν και το τριήμερο ξεκίνησε με απρόοπτα τελείωσε με αυτόν τον αγώνα που ευχαριστήθηκα πολύ όπως ειχε γίνει και περυσι και όπως πιθανότατα θα γίνει και του χρόνου...



πρωινές ετοιμασίες
οι εμπειροι έκαναν και ζέσταμα,εγώ... τραβαγα φωτο

Δήμητρα και Γεωργία έκαναν long run μέχρι τα Χάνια. εφαγαν το γαϊδαρο του χρόνου φαντάζομαι θα φανε και την ουρά

έλα Κώστα λίγα σκαλια μείνανε για τον τερματισμό!

Αμαλία, Καραχάλιος και η Ναταλία με το ... όπλο ανα χείρας

Η Ναταλία απαθανατίζει τον πατέρα της(με την κορδέλα). το αξίζει ο ανθρωπος 100%. όλοι χαμογελαστοί μετα τον τερματισμό

προσωρινή κατάταξη

επειδη μπήκα 6άδα είχα μπόνους δώρο: καθισα δίπλα στον Ζιαμπάρα!!!!

οι τρεις απο δεξιά θα ταξιδεψουν Mont Blanc. ο αριστερα ας πρόσεχε!!! του χρόνου (ελπίζω παρεα)

περισσοτερες φωτο: http://picasaweb.google.com/nikospetros/2009#

τις φωτο του Κώστα μπορειτε να τις δειτε εδω:
http://www.runningnews.gr/?id=5580&range=0
http://www.runningnews.gr/?id=5578&range=0

και βιντεακια εδω:
http://www.runningnews.gr/?id=5597&range=0
http://www.runningnews.gr/?id=5598&range=0