Η Ανάβαση του Τρελού

Επιστροφη και στους αγωνες! Τελευταιος αγωνας του Athens mountain cup στα γνωστα μου μονοπατια του Υμηττου στις 15 Νοεμβριου (αλλο που τωρα αξιώθηκα να γραψω). Οπως παντα το καλυτερο ήταν η συναντηση με όλους τους φιλους δρομεις τους περισσοτερους απο τους οποίους ειχα πολλους μηνες να δω. Ωραιο κλιμα λοιπον και πολυ ωραια μερα για τρεξιμο. Αγωνιστικα η κατασταση μου δεν ειναι τιποτα ιδιαιτερο αφου ακομα κανω σχετικα λιγα χιλιομετρα και για καποιο λογο ολο και καποια μικρο προβληματακια βγαζω οταν προσπαθω να ανεβάσω τουλαχιστον την ενταση των προπονησεων και αυτο φανηκε και στον αγωνα. Οχι οτι ενοιωθα ασχημα. Ισα-ισα. Απλα ενω εγω νομιζα οτι πηγαινα καλα οι αλλοι μπροστα εξαφανιζονταν. Ειναι και αυτα τα 5 παραπανισια κιλα απο τον Αυγουστο που τα θυμαμαι πάντα στην ανηφορα και οχι οταν ειμαι ... μπροστα σε φαϊ..
Ακολουθησα λοιπόν και εγω την πρασινη φανελα μπροστά μου, τον Σωτηρη δηλαδη. Τον ακολουθησα μεχρι που τα καναμε θαλασσα στο τελος και χαθηκαμε.
Το ωραιο ειναι που ειδα σε αυτήν τη σειρα των αγωνων καινουριο κόσμο να δοκιμαζει στο βουνο και μερικοι πολυ καλοι. Στην ανηφορα του Τρελου με περασε ενα παλικαρι (Πετρος απο οτι βλεπω στα αποτελεσματα το ονομα του) με πολυ δυναμη και ταχυτητα και απο οτι εμαθα ειναι και καλος. Το ορεινο τρεξιμο αποκτα ολο και περισσοτερο βαθος και ποιοτητα
Στο τελος οπως παντα το καλυτερο. Τσιμπιμα και συζητησούλα
Ειχαμε και τα δωρακια μας απο την πολυ καλη διοργανωση. Ολα ωραια.
Αντε και του χρονου.
Τωρα ετοιμαζομαι για Ενιπέα το Σαβατοκυριακο. Στην ιδια μετρια κατασταση ειμαι ακόμα απο φορμα (και στα ιδια κιλα) αλλα δεν βλεπω την ωρα να δω και τους φιλους απο το βορρα και φυσικα να τρεξω μία ακόμα φορά στον Ολυμπο


                                        

το μοτιβο του αγωνα για εμενα: πρασινη φανελα μπροστα μπλε πισω

socializing στο τέλος. Πετρος, Δαφνη, Σωτηρης και πιο πισω (σιγα μην λειπανε) οι Γερμακοπουλοι.

ευχαριστω για τις φωτο τον Σωτηρη και την Ελίνα