Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Εφθασε η ώρα

Για να δουμε που βρισκόμαστε λιγοτερο απο μία εβδομάδα πριν τον αγώνα.
Επιτελους θα τρεξω σε αγωνα πάλι μετα απο αρκετο καιρό και πάλι είναι μεγάλος αγωνας.
Για τον συγκεκριμενο αγωνα δεν εχω γραψει και πολλα (μαλλον τιποτα) στο blog. Σε γενικες γραμμες μοιαζει με τον περυσινο στις Αλπεις. Ειναι μόλις 4 χιλιομετρα μικροτερος αλλα με την ίδια υψομετρική. Εχει και ενα - δυο στοιχεία που με φοβιζουν ότι μπορεί να ειναι λίγο πιο δυσκολος.
Πρωτον: οι ανηφορες περυσι στο Mont Blanc ήταν πολλες, δεκα στον αριθμό. Εφετος ειναι μονο 5. Με την ιδια υψομετρικη αυτο σημαινει ότι το αναπτυγμα τους ειναι πολυ μεγαλύτερο. Οι τεσσερις απο αυτες ειναι πανω απο 1500 μετρα υψομετρικης διαφορας, ενω περυσι μονο μια ηταν τοσο μεγαλη. Βεβαια αντιστοιχες θα ειναι και οι κατηφορες αλλα και αυτο δεν ειναι παντα θετικο. Θα δειξει. Δευτερο στοιχειο ειναι το μονοπατι που δειχνει να μην ειναι τοσο ευκολο σε μερικα σημεια της διαδρομης. Βεβαια αυτα τα σημεια δεν ειναι και τοσο εκτεταμενα τωρα που αναλύω την διαδρομη και απο πετρα ειμαστε μαλλον ειδικοι εδω στην Ελλαδα  αλλα οπωσδηποτε ενα καλοπατημενο σε σχεση με ενα πετρωδες μονοπατι μπορει να κανει διαφορα όταν τα ποδια ειναι ξεθεωμενα μετα το 100. Ο αγωνας ακόμα εχει πολυ λιγοτερο κοσμο απο ότι στις Αλπεις αλλα αυτο δεν ειναι αναγκαστικα κακό. Εξαλλου με πανω απο 500 αθλητες δεν μπορει να πει κανεις ότι ειναι και... μοναχικός αγωνας.
Απο την αλλη ειμαι ενθουσιασμενος που θα ταξιδεψω σε ένα εντελως καινουριο μερος και απο ότι βλεπω στις φωτο προκειται για ενα πολυ όμορφο μερος.


     Ωραία  διαδρομη, ωραία χωριά, ωραία φανταζομαι θα περασουμε.

Καινουρια θα ειναι και οι παρεα που θα ταξιδεψει στα Πυρηναια. για την ακριβεια η παρεα αποτελειται απο όλη την ελληνικη συμμετοχη στον αγωνα, δηλαδη εμενα τη Γιωργια τη Μητσιου και τον Βαγγέλη τον Δρόσο. Τα παιδια βεβαια τα γνωριζω απο τους αγωνες αλλα τωρα θα ταξιδεψουμε παρεα και προφανως θα εχουμε την ευκαιρια να γνωριστουμε καλυτερα, γεγονος που επισης κεντριζει το ενδιαφερον.
Ήδη με εχει πιασει η γλυκια ανυπομονησια του ταξιδιου και τις τελευταιες εβδομαδες ασχολουμε πολυ με τις λεπτομερειες του αγωνα ετσι εχει δημιουργηθεί και ο απαιτουμενος ενθουσιασμος για το εγχειρημα. Ενθουσιασμός που συνδυάζεται εσχάτως και με αρκετη αισιοδοξία. Όχι ότι πιστευω ότι θα σκίσω. Ξερω ότι περυσι είχα κανει πολύ καλύτερη προπόνηση όλη τη χρονιά και περισσότερους αγώνες, αγώνες που ειχαν λειτουργήσει καλά ως γρήγορες προπονήσεις και αυτοί. Παρόλα αυτά εχω αρχίσει να εστιαζω περισσότερο και στα θετικά που πάντα υπάρχουν. Πρώτον εφέτος ειμαι σαφώς πιο έμπειρος σε τετοιες αποστάσεις απο ότι πέρυσι. και αυτό αντανακλά και στο σωμα που γινεται πιο ανθεκτικο στην πολυωρη ταλαιπωρία. Αυτό νομιζω φανηκε και στον Αέθλιο όπου με ακόμα λιγότερη προπόνηση τα πραγματα πήγαν μάλλον αρκετα καλά μεχρι τουλαχιστον το 150ο χιλιόμετρο. Τον τελευταίο εναμιση μήνα ειμαι αρκετα ευχαριστημενος απο την προπόνηση μου και ελπίζω ότι αυτό θα βοηθήσει. Σιγουρα μου λείπει αρκετα  προπόνηση σε πολυ μακριες ανηφόρες (ο αγωνας στον Ολυμπο θα ηταν ιδανικη τετοια προπόνηση) αλλά ειναι αυτού του ειδους οι ελλειψεις που ελπίζω να καλυφθουν απο την επιπλέον εμπειρία  και απο την αναλογη προσαρμογη του σωματος.
Κατα τα άλλα τα πλάνα για τον αγωνα ειναι πανω κάτω τα ιδια με τα περυσινα αφου περυσι μαλλον τα περισσότερα πραγματα κύλησαν καλα (εως ιδανικά). Θελω να προσεξω μόνο λιγο περισσοτερο το φαγητο τις ημερες που προηγούνται του αγωνα γιατι περυσι διαλεξα μαλλον τις πιο ... βαριες μακαροναδες στους γαλλικους καταλόγους. Αλλαξα ακομα τσαντα, μια και εφετος το υποχρεωτικό νερο ειναι περισσότερο (1,5 λτ) αλλα όχι και χούγια. Πάλι θα χρησιμοποιησω παγουρια και δεν θα κουβαλάω μπατον. Λιγο πιο βαρυα λοιπόν η τσαντα (ασορτι με το σωμα μου) και με τις ιδιες πάνω κατω συνηθειες στη διατροφη.
Την ίδια η ωρα που η μικρη παρεα μας ετοιμαζεται για τα Πυρηναία μία πραγματική εκστρατεία ξεκιναει απο την Ελλάδα για το μεγάλο πάρτυ στις Αλπεις. 76 (ζωη να εχουνε) φίλοι και συναθλητες περνουνε μερος σε ολους τους αγωνες μαζι. Η αναπτυξη του αθλήματος στην Ελλαδα ειναι εντυπωσιακή. Αναμεσα σε αυτους ειναι πολλοι καλοι αθλητες και ειμαι απόλυτα σιγουρος ότι θα εχουμε εφετος μια παρα πολυ καλη επίδοση απο Ελληνα αθλητη στο μεγαλο αγωνα. Σιδεριδης και Τσιαντος πιστευω ότι θα πανε πολυ καλα (ο Νικόλας ειδικα πιστευω θα μας ...τρελανει) ενω και ο Μαυρίκιος εχει όλες τις προϋποθεσεις για μία καλη επίδοση. Πιστευω επισης πολυ στον φίλο τον Βαγγελη τον Μπακα που εχει κανει πολυ καλη προπόνηση εφετος,. Φυσικα υπαρχουν και αλλα πολλα μεγαλα ονόματα σε όλες τις κουρσες (Μαλιμπόρσκα, Καλοφυρης, Γκούνκο) αλλα ας μην κανω ξεχωριστη αναφορα στον καθενα  Όλα τα παιδια πάντως εχουν τις δυνατότητες να τερματισουν και ειμαι σιγουρος ότι θα δωσουν τον καλυτερο τους εαυτό. Καλο αγωνα εύχομαι στον καθενα ξεχωριστα και ... Bon courage. (θα το ακουσουν χιλιαδες φορες)

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

προπόνηση στα Κυθηρα με φωτογραφική.

Πολλές φορές βλέπω στο ιντερνετ φωτογραφίες απο προπονήσεις ή αγώνες και μου αρεσει πολυ να τις χαζεύω αλλα ποτε δεν το είχα επιχειρήσει μεχρι τώρα. Παλαιότερα ειχα πολυ καλη σχέση με τη φωτογραφία (μεχρι και σκοτεινο θάλαμο είχα στα είκοσι μου) αλλα τελευταία δεν την εξασκούσα με τον ιδιο ζήλο. Αν προσθεσουμε το γεγονός ότι προτιμώ να τρεχω με όσο λιγότερο βαρος γίνεται και με ελάχιστες στασεις γινεται καλύτερα αντιληπτό γιατι δεν το είχα κανει. τελικά η ευκαιρία δοθηκε με την αγορα μίας καινουριας, ευχρηστης και ελαφριάς, φωτογραφικής μηχανής την οποία χρησιμοποίησα στην τελευταια μου προπόνηση στο νησί. Έτσι παρακάτω παρουσιάζονται μερικά απο τα μερη στα οποία τρεχω στο βόρειο τμήμα των Κυθήρων. Το θετικό με τις διαδρομες που κάνω στο βόρειο τμήμα είναι ότι απολαμβάνεις θεα τόσο της πλευρας του Αιγαίου, όσο της πλευρας του Ιονίου αλλά και των ακτων της Πελοποννήσου και του Καβου Μαλια. Δυστυχως στο νησι εχουν μείνει λίγα μονοπάτια ενω εχουν πληθυνει οι ασφαλτινοι και οι χωματινοι δρομοι. κυριως λοιπόν κινούμαι σε χωματινους δρόμους και σε ένα γειτονικό "βουναλακι", με όχι πανω απο 400 μετρα υψόμετρο αλλα με ενα  ωραίο δασος. Αφετηρία ειναι το χωριό του Καραβα, όπου ειναι και το εξοχικό της οικογένειας.



Βγαίνοντας απο τον Καραβά προς τα βόρεια. Το χωριό έχει πολυ πρασινο και η αρχή ειναι ιδανική.


...λιγο πιο βόρεια όμως το τοπίο θυμίζει ...αμερικάνικη δύση


ένα απο τα λίγα μονοπάτια οδηγεί στο φάρο ή "φανάρι" για τους ντόπιους


                       Το Φανάρι




                      η θέα προς τα βορειο - δυτικά...


                  και προς τα βορειο- ανατολικα


             πίσω και βουρ για το βουνό.
             εδω καποτε πρεπει να εφτανε η θάλασσα.
             εχει και κοχυλακια στον βραχο



 








όταν τρεχεις μόνος σου ασχολεισαι υπερβολικά με τον ... εαυτό σου


αντι για το συνηθη δρόμο προς το βουνο πηρα ενα πιο άμεσο και απότομο "μονοπατόδρομο" (που θα έλεγε και ο Λάζαρος) προς την...


κορυφογραμμή, που δεν σημαινει και τελος της ανηφορας   


ο ήλιος βαραει στην πολυ φαρδια αντιπυρικη ζώνη και με τους ευκάλυπτους νομιζεις ότι βρισκεσαι σε έρημο στην... Αυστραλία




                  αλλα σε αποζημιώνει η θέα


ώρα να αφήσω την κορυφογραμμή για να κατέβω προς το δάσος δυτικά.


δοκιμάζω ένα χωμάτινο δρόμο που είχα υπόψιν εδώ και καιρό αλλά όπως συμβαίνει πολλές φορές βγάζει σε αδιέξοδο, με θέα όμως στο Ιόνιο.

γυρνάω στα γνωστά.



Ο αγαπημένος μου δασικός δρόμος στο βουνό. Mία τραβέρσα 3 χιλιομέτρων μέσα στη σκιά
φεύγοντας από το Γερακάρι, το χωριό που βρίσκεται πάνω στην κορυφογραμμη...





ώρα για τον κατήφορο της επιστροφής στο χωριό (στο μέσο περιπου της φωτό).


                  και η αφιξη στο σπιτι.

Πλάκα είχε η προπόνηση με τη φωτογραφική. προσπάθησα να κάνω όσο το δυνατό λιγότερες στάσεις και οι περισσότερες φωτό ειναι τραβηγμένες εν κινήσει. στα βιντεάκια βεβαια η σταθερότητα είναι ενα θεμα αλλα τελος πάντων. Ισως συντομα επιιχειρήσω κατι ανάλογο με τα αγαπημενα μου μονοπάτια στον Υμηττό.



http://picasaweb.google.com/nikospetros/201002#

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Διακοπες τέλος (δυστυχώς)

ειχα ετοιμασει μια αναρτηση πριν φυγω για διακοπες αλλα μεσα στην "τρελα" των ετοιμασιων της τελευταιας στιγμης ξεχασα να τη δημοσιευσω. σκοπος ηταν να δωσω εναν πιο αισιοδοξο τόνο για τρέξιμό μου σε σχεση με τη "γκρινια" των τελευταιων αναρτησεων. Γυρνωντας απο τις διακοπες τα πραγματα ειναι ακόμα καλυτερα. Ήδη αισθανομουνα πολυ καλυτερα πριν ξεκινησω διακοπες. Ως προς το σιδηρο ειμαι πολυ καλος "ασθενης" (σπασικλακι με λεει η Νατασα) περνωντας παντα το χαπακι και τηρωντας όλους τους διατροφικους κανονες και αυτο φαινεται να αποδιδει (ελπιζω να το δειξουν και οι εξετασεις αλλα σιγουρα νιωθω πολυ καλυτερα) Ακόμα οι προπονησεις στις διακοπες φαινεται να βγαινουν πολυ πιο εύκολα και η αποκατασταση να ειναι πολυ καλυτερη. φανταζομαι σοβαρο ρολο παιζει η ελλειψη πιεσης αλλα και το κολυμπι μετα το τρεξιμο.
Την πρωτη εβδομαδα στην Κρητη το τρεξιμο ηταν σχετικα περιορισμενο αλλα συνδιαστηκε με μια πολυ ωραία πεζοπορία στην κορυφη του Ψηλορειτη. Έτσι βρεθηκα για λίγο και σε καπως ψηλο υψομετρο κατι που ελειπε απο την προπονηση μου εφετος.
                Στην κορυφή του Ψηλορείτη
                http://picasaweb.google.com/nikospetros/bxjpGB#

όπως και περυσι όμως εκει που ευχαριστηθηκα τρεξιμο ήταν στα Κυθηρα όπου τα πραγματα είναι πιο γνωριμα. Εφετος μαλιστα η παρεα στο νησι ήταν όχι μονο καλοί φίλοι  αλλά παραλληλα και δρομεις . ετσι καποιες απο τις προπονησεις δεν ειχαν τη συνηθη μοναξια.
Το σιγουρο ειναι ότι οι προπονησεις στο νησι αλλα και οι πολυ όμορφες και αναζωογονητικες διακοπες παρεα με καλους φίλους με έκαναν να νιωθω ολο και καλυτερα και να ειμαι πιο αισιόδοξος για τον αγωνα στα Πυρηναια.
Πισω στη δουλεια πια και για τις επόμενες δυο εβδομαδες θα προσπαθησω να συνδυασω τη δουλεια με  το τελικο φορμαρισμα για τον αγωνα.