χειμωνιατικος Ενιπεας

Καιρος να γραψω και για τον τελευταιο αγωνα της χρονιας που φευγει σε λίγες ωρες καθως ειναι ηδη η ωρα για απογραφη και ανασυγκρότηση για του χρόνου.
Στα γνωστα λημερια του Ολυμπου λοιπον ξανα στις αρχες Δεκεμβρη για εναν πολυ ωραίο αγωνα . Η παρέα μεγάλη. Οι γνωστή παρέα με την αφεντια μου τους Γερμακοπουλους και τις συντροφους μας και ακόμα τους 2 Θηβαιους τον Γιαννη και τον Κωστα αλλα και η εκπληξη ο Ηλιας και η γυναικα του. Αρκετα χρονια μετα τις συναντησεις μας στα μπαρ με τον Ηλία συναντιόμασταν πια στους αγωνιστικούς στιβους. Οι φιλοι που συναντησαμε εκει ακόμα περισσοτεροι.
Το Σαββατο μας τρομαξε λιγο με τη συνεχη βροχή αλλα μικρο το κακό. Ουτως η αλλως περασαμε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας να τρωμε στο (γνωστο τόπο συναντησης) Γαστροδρόμιο. Ωραιος και χορταστικός ύπνος (αφου δεν απαιτουνταν πολυ πρωινο ξυπνημα) και το πρωι μας περιμενε ένας ιδανικός καιρος για τρεξιμο. Γαντια και αντιανεμικα μείνανε στην τσαντα και με το νερακι στο χερι έτοιμοι για την εκκίνηση. Ξεκινησα σχετικα γρηγορα για τα δεδομενα μου. Ενιωθα ωραια αν και τα παραπανισια κιλα ηταν παλι πολυ ενοχλητικά. Στην πρωτη ανηφορα συναντηθηκα με τον Γιαννη τον Ρεϊζη και τρεξαμε αρκετη ωρα μαζι οπως και με τον Λεωνιδα μιλώντας αρκετα για το utmb αλλα και για τα μελλοντικα σχεδια. Στις ανηφορες ο Γιαννης ηταν εντυπωσιακος αλλα τον ξαναεφθανα στις κατηφορες, στις οποίες χωρις να το εχω καταλαβει εχω γινει αρκετα αποτελεσματικος. Η διαδρομη πολυ ομορφη, αρκετα τεχνικη και απαιτητικη σε πολλα σημεία.Στο τελευταιο γνωστο πια κομματι μεσα στον Ενιπέα ανοιξα αρκετα βελτιώνοντας και τη θεση μου και τελικα τερματισα σε 3.01 στην 8η θέση.
Στον τερματισμο (αλλα και ολοκληρο το διημερο)το κυριαρχο θεμα ήταν οι αγωνες στοχοι για το 2009. πολλες οι συζητησεις και οι προτασεις και πλησιαζει ο καιρος για τελικες αποφασεις. Τελος παντων πολλες συζητησεις και κουτσομπολιο, γενναιο φαγητο μετα με πολυ γελιο (ας ειναι καλα οι Θηβαιοι) και βραδινη επιστροφη στην πρωτευουσα γιατι ως γνωστο τα ωραια δεν κρατανε πολυ.
Αλλο ενα υπεροχο Σαββατοκυριακο στο βουνο και θελω να σταθω ιδιαιτερα στην οργανωση του αγωνα. Οχι τοσο για την οργανωτική αρτιότητα, η οποία ηταν ούτως ή άλλως αναμενόμενη όσο για την καταπληκτικη δουλεια που ειχε γίνει πανω στο μονοπάτι της διαδρομης μεγαλο μερος του οποίου είχε ανοιχτεί ξανα ειδικα για τον αγωνα, κατι που ειναι εξαιρετικα δυσκολο. Σε ολα τα σημεία το μονοπατι ηταν πολυ καλα ανοιγμενο, καθαρισμενο και σηματοδοτημενο ετσι ωστε παρα το οτι ηταν καινουριο και τεχνικο δεν εδινε ποτε την αισθηση του επικίνδυνου. Ιδιαίτερες «πινελιες» τα «σκαλακια» στο πολυ αποτομο σημείο μετα την σταση και τα σημαδια στιςριζες που «περισσεύανε» Ευχαριστω ιδιαιτερα οσους δουλεψαν για αυτο το αποτελεσμα.

καποιες φωτο που τραβηξε η καλή μου κυρίως απο τον τερματισμό εδώ:
http://picasaweb.google.com/nikospetros/200902#

Η Ανάβαση του Τρελού

Επιστροφη και στους αγωνες! Τελευταιος αγωνας του Athens mountain cup στα γνωστα μου μονοπατια του Υμηττου στις 15 Νοεμβριου (αλλο που τωρα αξιώθηκα να γραψω). Οπως παντα το καλυτερο ήταν η συναντηση με όλους τους φιλους δρομεις τους περισσοτερους απο τους οποίους ειχα πολλους μηνες να δω. Ωραιο κλιμα λοιπον και πολυ ωραια μερα για τρεξιμο. Αγωνιστικα η κατασταση μου δεν ειναι τιποτα ιδιαιτερο αφου ακομα κανω σχετικα λιγα χιλιομετρα και για καποιο λογο ολο και καποια μικρο προβληματακια βγαζω οταν προσπαθω να ανεβάσω τουλαχιστον την ενταση των προπονησεων και αυτο φανηκε και στον αγωνα. Οχι οτι ενοιωθα ασχημα. Ισα-ισα. Απλα ενω εγω νομιζα οτι πηγαινα καλα οι αλλοι μπροστα εξαφανιζονταν. Ειναι και αυτα τα 5 παραπανισια κιλα απο τον Αυγουστο που τα θυμαμαι πάντα στην ανηφορα και οχι οταν ειμαι ... μπροστα σε φαϊ..
Ακολουθησα λοιπόν και εγω την πρασινη φανελα μπροστά μου, τον Σωτηρη δηλαδη. Τον ακολουθησα μεχρι που τα καναμε θαλασσα στο τελος και χαθηκαμε.
Το ωραιο ειναι που ειδα σε αυτήν τη σειρα των αγωνων καινουριο κόσμο να δοκιμαζει στο βουνο και μερικοι πολυ καλοι. Στην ανηφορα του Τρελου με περασε ενα παλικαρι (Πετρος απο οτι βλεπω στα αποτελεσματα το ονομα του) με πολυ δυναμη και ταχυτητα και απο οτι εμαθα ειναι και καλος. Το ορεινο τρεξιμο αποκτα ολο και περισσοτερο βαθος και ποιοτητα
Στο τελος οπως παντα το καλυτερο. Τσιμπιμα και συζητησούλα
Ειχαμε και τα δωρακια μας απο την πολυ καλη διοργανωση. Ολα ωραια.
Αντε και του χρονου.
Τωρα ετοιμαζομαι για Ενιπέα το Σαβατοκυριακο. Στην ιδια μετρια κατασταση ειμαι ακόμα απο φορμα (και στα ιδια κιλα) αλλα δεν βλεπω την ωρα να δω και τους φιλους απο το βορρα και φυσικα να τρεξω μία ακόμα φορά στον Ολυμπο


                                        

το μοτιβο του αγωνα για εμενα: πρασινη φανελα μπροστα μπλε πισω

socializing στο τέλος. Πετρος, Δαφνη, Σωτηρης και πιο πισω (σιγα μην λειπανε) οι Γερμακοπουλοι.

ευχαριστω για τις φωτο τον Σωτηρη και την Ελίνα