ο τιτλος τα λεει ολα
ολα τα "συμπραγκαλα" ετοιμα να μπουν στη βαλιτσα
update: ευχαριστω ολους τους φιλους για τις θερμες ευχες τους ειτε μεσω mail, σχολιων, ποστ σε σαιτ κ.τ.λ
βουρ για το αεροδρομιο τωρα.
Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009
τα μαζεψα τα πραγματα και φευγω για Γαλλια
ο τιτλος τα λεει ολα
ολα τα "συμπραγκαλα" ετοιμα να μπουν στη βαλιτσα
update: ευχαριστω ολους τους φιλους για τις θερμες ευχες τους ειτε μεσω mail, σχολιων, ποστ σε σαιτ κ.τ.λ
βουρ για το αεροδρομιο τωρα.
Τρίτη 25 Αυγούστου 2009
Οι Ελληνες του Mont Blanc
Παει και το τριημερο διακοπων και πια τα ψεματα τελειωσαν. Βεβαια το τριημερο ετοιμασιων και ξεκουρασης που θα ακολουθουσε διακοπηκε καθως λογω πυρκαγιων χρειαστηκε να γυρισω εσπευσμενα στη δουλεια για δυο ημερες. Μεσα σε τετοια καταστροφη ειναι παρατερο να γκρινιαζω που χαλασε λιγο η βολη μου οποτε συνεχιζουμε ακαθεκτοι. Ας πουμε οτι ειχα ετσι λιγοτερο χρονο να σκεφτομαι τον αγωνα αρα και λιγοτερο αγχος.
Εφετος η ελληνικη παρεα που ταξιδευει στο Mont Blanc(http://www.ultratrailmb.com/inscrits.php?page=consultinscript και βαζουμε τη χωρα) ειναι μεγαλη (31 ατομα ζωή να’ χουμε) και ελπιζω θα περασουμε καλα. Σιγουρα απο την ελληνικη συμμετοχη ξεχωριζει η παρουσια του Καλοφυρη στο CCC. Οι ικανοτητες του Νικου ειναι πολυ μεγαλες και κατα τη γνωμη μου ειναι ο μοναδικος Ελληνας αθλητης που μπορει να πρωταγωνιστησει και σε διεθεις ορεινους αγωνες. Θεωρω οτι θα πρωταγωνιστησει αν και ο συναγωνισμος θα ειναι πολυ μεγαλος αφου βλεπω μεγαλα ονοματα και στον «μικρο» αγωνα του Mont Blanc. Ο περσινος νικητης Guillaume Le Normand συμμετεχει και εφετος οπως και ο Lorblanchet που πολλοι Γαλλοι θεωρουν «σιγουρο» νικητη ενω ειναι ακομα ο Jean-Yves Rey και ο Sharp παλαιοτεροι νικητες του Marathon du Mont Blanc και πολλοι ακομα καλοι αθλητες. Απο τους υπολοιπους ελληνες αθλητες του CCC βλεπω να ξεχωριζει ο «γρηγορος» Ανεστης Αποστολιδης και στη συνεχεια ο «δυνατος» Δημητριου αν και για τον Γιωργο δεν ξερω σε τι κατασταση βρισκεται εφετος.
Στο UTMB τωρα απο ελληνικες συμμετοχες δεν υπαρχουν τα «δυνατα » ονοματα οπως προηγουμενες χρονιες αλλα πιστευω οτι απο τα παιδια που συμμετεχουν υπαρχουν αρκετοι που θα μπορουσαν να πετυχουν αξιολογες παρουσιες καθως το αθλημα στην Ελλαδα αρχιζει να αποκταει λιγο μεγαλυτερο «βαθος». Πιο γνωστος απο ολους ο Χρηστος ο Μαυρικιος, γρηγορος με πολλους αγωνες βουνου και τριαθλου στο ενεργητικο του εχει και την περυσινη εμπειρια απο το CCC. Ο πιο εμπειρος ομως στις υπεραποστασεις ειναι ο Λουκας ο Κωνστας ο οποιος εχει κατα τη γνωμη μου τις περισσοτερες πιθανοτητες απο οποιονδηποτε Ελληνα να τερματισει τον αγωνα κσι θεωρω με καλη επιδοση. Η εμπειρια του απο το Σπαρταθλο, καθε χρονο μαλιστα με καλυτερο χρονο διασφαλιζει κατι τετοιο. Δεν εχει μεγαλη εμπειρια απο βουνο αλλα ετρεξε και αυτος περυσι στο CCC οποτε το βουνο το ξερει. Εμπειρια απο CCC εχει ακομα ο Γιαννης ο Ρεϊζης που εκανε και πολυ καλο Ολυμπο εφετος. Αθανασοπουλος και Ανδρομεδας ειναι δυο ακομα καλοι δρομεις ενω για τα περισσοτερα απο τα υπολοιπα παιδια δεν ξερω πολλα πραγματα αν και ειμαι σιγουρος οτι οποιος μπαινει σε αυτον τον αγωνα ειναι αποφασισμενος να το παλεψει πολυ. Καλη επιτυχια ευχομαι σε ολους.
Προσωπικα ειναι δυσκολο να πω τι μπορω να περιμενω. Πρωταρχικα τερματισμο, αλλα απο εκει και περα το θεμα χρονου ειναι δυσκολο να προσεγγιστει σε τετοιους αγωνες. Πιστευω οτι εχω κανει αρκετα καλη προετοιμασια. Παντα φτανοντας προς το τελος σκεφτεσαι οτι κατι θα ηθελες να εχεις κανει καλυτερα οπως και εγω θα ηθελα περισσοτερα βουνα και πεζοποριες αλλα σε γενικες γραμμες εβαλα πολλα χιλιομετρα και ανηφορες και ειμαι μαλλον ευχαριστημενος και σχετικα αισιοδοξος. ξερω οτι θα το παλεψω και εγω οσο παει και ελπιζω οτι δεν θα φτασω σε οριακες καταστασεις να αναγκαστω να φυγω απο τον αγωνα... feet first που θα λεγανε και τα αμερικανακια.
Συντομα θα ξερω
Στο forum της διοργανωσης υπαρχει μεγαλη συζητηση για τον πιθανο νικητη. Οι Γαλλοι παραθετουν πολλα ονοματα ικανων Γαλλων δρομεων αλλα ο Kilian Jornet παραμενει το ακλονητο φαβορι οσο δυσκολη αν ειναι μια προβλεψη σε τετοιους αγωνες με πολλα απροοπτα. Ο Sherpa ειναι επισης εφετος σε πολυ καλη φορμα οποτε δεν ειναι απιθανο ενα repetition.
Εφετος η ελληνικη παρεα που ταξιδευει στο Mont Blanc(http://www.ultratrailmb.com/inscrits.php?page=consultinscript και βαζουμε τη χωρα) ειναι μεγαλη (31 ατομα ζωή να’ χουμε) και ελπιζω θα περασουμε καλα. Σιγουρα απο την ελληνικη συμμετοχη ξεχωριζει η παρουσια του Καλοφυρη στο CCC. Οι ικανοτητες του Νικου ειναι πολυ μεγαλες και κατα τη γνωμη μου ειναι ο μοναδικος Ελληνας αθλητης που μπορει να πρωταγωνιστησει και σε διεθεις ορεινους αγωνες. Θεωρω οτι θα πρωταγωνιστησει αν και ο συναγωνισμος θα ειναι πολυ μεγαλος αφου βλεπω μεγαλα ονοματα και στον «μικρο» αγωνα του Mont Blanc. Ο περσινος νικητης Guillaume Le Normand συμμετεχει και εφετος οπως και ο Lorblanchet που πολλοι Γαλλοι θεωρουν «σιγουρο» νικητη ενω ειναι ακομα ο Jean-Yves Rey και ο Sharp παλαιοτεροι νικητες του Marathon du Mont Blanc και πολλοι ακομα καλοι αθλητες. Απο τους υπολοιπους ελληνες αθλητες του CCC βλεπω να ξεχωριζει ο «γρηγορος» Ανεστης Αποστολιδης και στη συνεχεια ο «δυνατος» Δημητριου αν και για τον Γιωργο δεν ξερω σε τι κατασταση βρισκεται εφετος.
Στο UTMB τωρα απο ελληνικες συμμετοχες δεν υπαρχουν τα «δυνατα » ονοματα οπως προηγουμενες χρονιες αλλα πιστευω οτι απο τα παιδια που συμμετεχουν υπαρχουν αρκετοι που θα μπορουσαν να πετυχουν αξιολογες παρουσιες καθως το αθλημα στην Ελλαδα αρχιζει να αποκταει λιγο μεγαλυτερο «βαθος». Πιο γνωστος απο ολους ο Χρηστος ο Μαυρικιος, γρηγορος με πολλους αγωνες βουνου και τριαθλου στο ενεργητικο του εχει και την περυσινη εμπειρια απο το CCC. Ο πιο εμπειρος ομως στις υπεραποστασεις ειναι ο Λουκας ο Κωνστας ο οποιος εχει κατα τη γνωμη μου τις περισσοτερες πιθανοτητες απο οποιονδηποτε Ελληνα να τερματισει τον αγωνα κσι θεωρω με καλη επιδοση. Η εμπειρια του απο το Σπαρταθλο, καθε χρονο μαλιστα με καλυτερο χρονο διασφαλιζει κατι τετοιο. Δεν εχει μεγαλη εμπειρια απο βουνο αλλα ετρεξε και αυτος περυσι στο CCC οποτε το βουνο το ξερει. Εμπειρια απο CCC εχει ακομα ο Γιαννης ο Ρεϊζης που εκανε και πολυ καλο Ολυμπο εφετος. Αθανασοπουλος και Ανδρομεδας ειναι δυο ακομα καλοι δρομεις ενω για τα περισσοτερα απο τα υπολοιπα παιδια δεν ξερω πολλα πραγματα αν και ειμαι σιγουρος οτι οποιος μπαινει σε αυτον τον αγωνα ειναι αποφασισμενος να το παλεψει πολυ. Καλη επιτυχια ευχομαι σε ολους.
Προσωπικα ειναι δυσκολο να πω τι μπορω να περιμενω. Πρωταρχικα τερματισμο, αλλα απο εκει και περα το θεμα χρονου ειναι δυσκολο να προσεγγιστει σε τετοιους αγωνες. Πιστευω οτι εχω κανει αρκετα καλη προετοιμασια. Παντα φτανοντας προς το τελος σκεφτεσαι οτι κατι θα ηθελες να εχεις κανει καλυτερα οπως και εγω θα ηθελα περισσοτερα βουνα και πεζοποριες αλλα σε γενικες γραμμες εβαλα πολλα χιλιομετρα και ανηφορες και ειμαι μαλλον ευχαριστημενος και σχετικα αισιοδοξος. ξερω οτι θα το παλεψω και εγω οσο παει και ελπιζω οτι δεν θα φτασω σε οριακες καταστασεις να αναγκαστω να φυγω απο τον αγωνα... feet first που θα λεγανε και τα αμερικανακια.
Συντομα θα ξερω
Στο forum της διοργανωσης υπαρχει μεγαλη συζητηση για τον πιθανο νικητη. Οι Γαλλοι παραθετουν πολλα ονοματα ικανων Γαλλων δρομεων αλλα ο Kilian Jornet παραμενει το ακλονητο φαβορι οσο δυσκολη αν ειναι μια προβλεψη σε τετοιους αγωνες με πολλα απροοπτα. Ο Sherpa ειναι επισης εφετος σε πολυ καλη φορμα οποτε δεν ειναι απιθανο ενα repetition.
Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009
10 μερες μεινανε
Για την ακριβεια λιγοτερες απο 10 πια.
Τον φαγαμε τον γαϊδαρο αν και στη συγκεκριμενη περιπτωση η ουρα ειναι... μεγαλη.
10 ημερες για να τελειωνουμε με αυτο το ... κολλημα σε καθε post, και πιθανοτατα να αρχισει ενα καινουριο με τον επομενο στοχο.
Οτι εγινε απο προπονηση εγινε και τωρα αρκετη ξεκουραση. Και οσο λιγοτερη γινεται η προπονηση, τοσο περισσοτερος χρονος υπαρχει για να τρωγομαι με τα ρουχα μου. Ηταν αρκετη η προπονηση; ειναι αρκετα μεγαλη αυτη η τσαντα; μηπως τα αλλα παπουτσια ηταν καλυτερα και παει λεγοντας με ερωτηματα που ολο νομιζει κανεις οτι εχει απαντησει και όσο πλησιαζει ο αγωνας ξαναγυρνανε στο μυαλο. Ασε που καθε μερα νομιζω οτι καποιος τραυματισμος εμφανιζεται σε καποιο σημειο του ποδιου, ο οποιος την αλλη μερα εξαφανιζεται για να εμφανιστει αλλου. Δεν ειναι καινουριο αυτο το προαγωνιστικο αισθημα αλλα πρωτη φορα ειναι τοσο μεγαλος ο στοχος (ελπιζω οχι και ανεφικτος) και αναλογο ειναι και το αγχος.
Το καλο ειναι οτι απο αυριο σταματαει η δουλεια και φευγω για ενα τριημερο ξεκουρασης (ελπιζω) στις Σπετσες. Κυριακη πισω για ενα τριημερο ετοιμασιων και τελευταιων λεπτομερειων και Τεταρτη Chamonix για τη μεγαλη γιορτη.
Αντε να δουμε τι μας περιμενει....
Τον φαγαμε τον γαϊδαρο αν και στη συγκεκριμενη περιπτωση η ουρα ειναι... μεγαλη.
10 ημερες για να τελειωνουμε με αυτο το ... κολλημα σε καθε post, και πιθανοτατα να αρχισει ενα καινουριο με τον επομενο στοχο.
Οτι εγινε απο προπονηση εγινε και τωρα αρκετη ξεκουραση. Και οσο λιγοτερη γινεται η προπονηση, τοσο περισσοτερος χρονος υπαρχει για να τρωγομαι με τα ρουχα μου. Ηταν αρκετη η προπονηση; ειναι αρκετα μεγαλη αυτη η τσαντα; μηπως τα αλλα παπουτσια ηταν καλυτερα και παει λεγοντας με ερωτηματα που ολο νομιζει κανεις οτι εχει απαντησει και όσο πλησιαζει ο αγωνας ξαναγυρνανε στο μυαλο. Ασε που καθε μερα νομιζω οτι καποιος τραυματισμος εμφανιζεται σε καποιο σημειο του ποδιου, ο οποιος την αλλη μερα εξαφανιζεται για να εμφανιστει αλλου. Δεν ειναι καινουριο αυτο το προαγωνιστικο αισθημα αλλα πρωτη φορα ειναι τοσο μεγαλος ο στοχος (ελπιζω οχι και ανεφικτος) και αναλογο ειναι και το αγχος.
Το καλο ειναι οτι απο αυριο σταματαει η δουλεια και φευγω για ενα τριημερο ξεκουρασης (ελπιζω) στις Σπετσες. Κυριακη πισω για ενα τριημερο ετοιμασιων και τελευταιων λεπτομερειων και Τεταρτη Chamonix για τη μεγαλη γιορτη.
Αντε να δουμε τι μας περιμενει....
Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009
Τρεχοντας με τα ελαφια.
λιγοτερο απο 4 εβδομαδες πριν το μεγαλο φετινο ραντεβου και η προπονηση εχει κορυφωθεί. Η προηγούμενη εβδομαδα κυλησε με πολλα αργα χιλιομετρα και ενα ομορφο βραδινο 30αρι μεσοβδομαδα με παρεα τους δυο καλους μου φιλους τον Οσβαλντ και τον Δημητρη.
Το Σ./Κ δυστυχως δουλευα οποτε εμεινα Αθηνα και αποφασισα να κανω την τελευταια πολυ μεγαλη προπονηση το βραδυ του Σαββατου μετα τη δουλεια στην Πάρνηθα. 20:45 ημουνα στο τελεφερικ φτιαχνοντας το σακιδιο μου και 21:00 ακριβως ξεκινουσα. Παρεα δεν ειχε βρεθει οποτε ξεκινησα μονος μου για μια βραδυα στο βουνο. Ηξερα οτι την προηγουμενη εβδομαδα τουλαχιστον μια παρεα ειχε κανει βραδινη προπονηση στην Πανηθα οποτε ήλπιζα οτι μπορει να συναντουσα καμια παρεα αλλα τιποτα τετοιο δεν συνεβη ολοκληρο το βραδυ. Δεν ξανασυναντησα ανθρωπο μεχρι το ξημερωμα.
Το πρωτο κομματι, η Χουνη μου ειναι πολυ γνωστο και δεν συναντησα ιδιαιτερες δυσκολιες. Αφου γεμισα νερο στο Μπαφι κινηθηκα προς Φλαμπουρι αλλα εστριψα λιγο πριν φτασω εκει στο μονοπατι για Κορομηλια. Απο εκει Μεσσιανο Νερο και Μολα. Απο εκει ειχα την εμπνευση να ακολουθησω την ταμπελα για Λοιμικο. Δεν ειχα ξαναπαει προς τα εκει αλλα ηθελα να ¨βαλω¨ χιλιομετρα και ο δρομος εδειχνε μια χαρα. Ήταν ενας ευκολος στο τρεξιμο χωματοδρομος και η μονη δυσκολια ηταν το αγνωστο του πραγματος μεσα στο βραδυ. Μετα απο περιπου 4,5 χλμ επεστρεψα απο τον ιδιο δρομο στη Μολα και κινηθηκα σε πιο γνωριμα μερη αναμεσα στην Κορομηλια τους Θρακομακεδονες και το Φλαμπουρι.
Το τρεξιμο μεσα στο βουνο ολομοναχος μεσα στο βραδυ ηταν πολυ υποβλητικο. Αφου ξεπεραστηκε ενας απροσδιοριστος αρχικος φοβος αρχισα να απολαμβανω τη μοναχικη αυτη σχεση με τη φυση. Το φεγγαρι ηταν αρκετα γεματο οχι ομως συχνα ορατο μεσα στο δασος. Καποιες φορες εμφανιζοτανε και καποιες κρυβοτανε δημιουργωντας ψευδαισθησεις. Όπως ειναι φυσικο ειδα πολλα ζωα όπως αλεπουδες και κουκουβαγιες αλλα κυριως ειναι απιστευτος ο αριθμος των ελαφιων που συναντησα. Μεσα στην ησυχία ακουγα συχνα το θορυβο που εκαναν τα κερατα στα κλαδια ενω συχνα πεταγοντουσαν ξαφνικα λιγο πιο κατω διασχιζοντας το δρομο. Αλλες φορες τρεχοντας ηρεμα ο φακος επεφτε στα πλαγια σε δυο γυαλιστερα ματια που σε παρακολουθουσαν. Ακομα και μεσα στο προαυλιο στο Μπαφι συναντησα ενα μεγαλο θηλυκο με ενα μικρο. Ειδικα αναμεσα στην Κορομηλια και το Μεσσιανο νερο οπου υπαρχουν νερα δεν υπηρχε περιπτωση να κανεις λιγα μετρα χωρις να αισθανθεις με καποιο τροπο την παρουσια τους. Μαλλον ενοχλησα πολυ με την παρουσια μου τον υπνο τους εκεινο το βραδυ.
Λιγο μετα το ξημερωμα αρχισα να κατεβαινω τη Χουνη ενω οι πρωτοι πρωινοι δρομεις αρχιζαν να ανεβαινουν. Εφτασα στο αυτοκινητο μου μετα απο 10 ωρες και 20 λεπτα εχοντας κανει 62 χλμ. Ηταν συνολικα μια πολυ καλη προπονηση στην οποια μπορεσα να δοκιμασω διαφορα πραγματα οπως το να τρωω κανονικα (μακαρονια, σαντουιτς ακομα και ...παιδικη κρεμα) και η οποια δεν με εξαντλησε υπερβολικα αν εξαιρεσουμε το γεγονος οτι επρεπε στις 14.00 το μεσημερι να ειμαι ξανα στη δουλεια αρα δεν εμενε πολυς χρονος για υπνο.
Το καλο με αυτους τους δυσκολους αγωνες-στοχους ειναι οτι καμια φορα προκυπτουν προπονησεις που δεν θα εκανες αλλιως και καταληγουν πραγματικη απόλαυση του αθληματος. Μια τετοια (παλι μοναχικη) προπονηση στην πρωινη, ομιχλωδη Παρνηθα απο την περυσινη προετοιμασια για το vft αποτελει μια απο τις πιο δυνατες δρομικες εμπειριες που εχω. Καπως ετσι πιστευω θα εντυπωθει και η προπονηση της Κυριακης στη μνημη μου.
Το Σ./Κ δυστυχως δουλευα οποτε εμεινα Αθηνα και αποφασισα να κανω την τελευταια πολυ μεγαλη προπονηση το βραδυ του Σαββατου μετα τη δουλεια στην Πάρνηθα. 20:45 ημουνα στο τελεφερικ φτιαχνοντας το σακιδιο μου και 21:00 ακριβως ξεκινουσα. Παρεα δεν ειχε βρεθει οποτε ξεκινησα μονος μου για μια βραδυα στο βουνο. Ηξερα οτι την προηγουμενη εβδομαδα τουλαχιστον μια παρεα ειχε κανει βραδινη προπονηση στην Πανηθα οποτε ήλπιζα οτι μπορει να συναντουσα καμια παρεα αλλα τιποτα τετοιο δεν συνεβη ολοκληρο το βραδυ. Δεν ξανασυναντησα ανθρωπο μεχρι το ξημερωμα.
Το πρωτο κομματι, η Χουνη μου ειναι πολυ γνωστο και δεν συναντησα ιδιαιτερες δυσκολιες. Αφου γεμισα νερο στο Μπαφι κινηθηκα προς Φλαμπουρι αλλα εστριψα λιγο πριν φτασω εκει στο μονοπατι για Κορομηλια. Απο εκει Μεσσιανο Νερο και Μολα. Απο εκει ειχα την εμπνευση να ακολουθησω την ταμπελα για Λοιμικο. Δεν ειχα ξαναπαει προς τα εκει αλλα ηθελα να ¨βαλω¨ χιλιομετρα και ο δρομος εδειχνε μια χαρα. Ήταν ενας ευκολος στο τρεξιμο χωματοδρομος και η μονη δυσκολια ηταν το αγνωστο του πραγματος μεσα στο βραδυ. Μετα απο περιπου 4,5 χλμ επεστρεψα απο τον ιδιο δρομο στη Μολα και κινηθηκα σε πιο γνωριμα μερη αναμεσα στην Κορομηλια τους Θρακομακεδονες και το Φλαμπουρι.
Το τρεξιμο μεσα στο βουνο ολομοναχος μεσα στο βραδυ ηταν πολυ υποβλητικο. Αφου ξεπεραστηκε ενας απροσδιοριστος αρχικος φοβος αρχισα να απολαμβανω τη μοναχικη αυτη σχεση με τη φυση. Το φεγγαρι ηταν αρκετα γεματο οχι ομως συχνα ορατο μεσα στο δασος. Καποιες φορες εμφανιζοτανε και καποιες κρυβοτανε δημιουργωντας ψευδαισθησεις. Όπως ειναι φυσικο ειδα πολλα ζωα όπως αλεπουδες και κουκουβαγιες αλλα κυριως ειναι απιστευτος ο αριθμος των ελαφιων που συναντησα. Μεσα στην ησυχία ακουγα συχνα το θορυβο που εκαναν τα κερατα στα κλαδια ενω συχνα πεταγοντουσαν ξαφνικα λιγο πιο κατω διασχιζοντας το δρομο. Αλλες φορες τρεχοντας ηρεμα ο φακος επεφτε στα πλαγια σε δυο γυαλιστερα ματια που σε παρακολουθουσαν. Ακομα και μεσα στο προαυλιο στο Μπαφι συναντησα ενα μεγαλο θηλυκο με ενα μικρο. Ειδικα αναμεσα στην Κορομηλια και το Μεσσιανο νερο οπου υπαρχουν νερα δεν υπηρχε περιπτωση να κανεις λιγα μετρα χωρις να αισθανθεις με καποιο τροπο την παρουσια τους. Μαλλον ενοχλησα πολυ με την παρουσια μου τον υπνο τους εκεινο το βραδυ.
Λιγο μετα το ξημερωμα αρχισα να κατεβαινω τη Χουνη ενω οι πρωτοι πρωινοι δρομεις αρχιζαν να ανεβαινουν. Εφτασα στο αυτοκινητο μου μετα απο 10 ωρες και 20 λεπτα εχοντας κανει 62 χλμ. Ηταν συνολικα μια πολυ καλη προπονηση στην οποια μπορεσα να δοκιμασω διαφορα πραγματα οπως το να τρωω κανονικα (μακαρονια, σαντουιτς ακομα και ...παιδικη κρεμα) και η οποια δεν με εξαντλησε υπερβολικα αν εξαιρεσουμε το γεγονος οτι επρεπε στις 14.00 το μεσημερι να ειμαι ξανα στη δουλεια αρα δεν εμενε πολυς χρονος για υπνο.
Το καλο με αυτους τους δυσκολους αγωνες-στοχους ειναι οτι καμια φορα προκυπτουν προπονησεις που δεν θα εκανες αλλιως και καταληγουν πραγματικη απόλαυση του αθληματος. Μια τετοια (παλι μοναχικη) προπονηση στην πρωινη, ομιχλωδη Παρνηθα απο την περυσινη προετοιμασια για το vft αποτελει μια απο τις πιο δυνατες δρομικες εμπειριες που εχω. Καπως ετσι πιστευω θα εντυπωθει και η προπονηση της Κυριακης στη μνημη μου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)